یادگیری سازمانی: پارادایم جدید مدیریت؟

موضوع یادگیری سازمانی یکی از موضوعات حوزه علوم اجتماعی است که از دیرباز مورد توجه محققین و اندیشمندان این حوزه بوده است اما برخی بر این باورند که توجه محافل دانشگاهی به چگونگی یادگیری سازمانها به دهه 1950 بازمیگردد. در حال حاضر موضوع یادگیری سازمانی توجه زیادی را به خود جلب کرده است. دو مؤلفهای که باعث شدهاند یادگیری سازمانی مورد توجه قرار گیرد عبارتاند از: ماهیت دنیای به سرعت در حال تغییری که در آن زندگی می کنیم و افزایش فشارهای رقابتی و محیط رقابتی که شرکتها در آن فعالیت میکنند که از جهانی شدن نشئت گرفته است. سازمانهادریافتهاند که در برخورد با چنین پیچیدگیهای رو به رشدی، در راستای حفظ بقاء خود و برخورداری از مزیتهای رقابتی، باید نسبت به کسب دانش بیشتر و به کارگیری آن به نحو صحیح همت گمارند. در این مقاله هدف اصلی بررسی نظریهیادگیری سازمانی به عنوان یک پارادایم جدید با توجه به تحولات روز در حیطه مطالعات مرتبط با سازمان و مدیریت است. در این راستا یادگیری سازمانی از زاویه دید پارادایمهای کارکردگرا، تفسیری، ساختارگرایانه بنیادی، مدرنیست، پست مدرنیست، انتقادی و برساختگرائی اجتماعی مورد بررسی قرار میگیرد. تحلیل پارادایمهای مختلف در رابطه با یادگیریسازمانی و توجه به قابلیتها و مناسبتهای هریک از آنها میتواند کیفیت مطالعات یادگیری سازمانی را در ابعاد روش- شناختی و یا طراحی تحقیق بهبود و توسعه بخشید. سپس با تحلیل منطقی چهار گزاره مورد توافق اغلب محققین حوزهیادگیری سازمانی در رابطه با یادگیری سازمانی، به این موضوع به عنوان یک پارادایم جدید پرداخته میشود. در نهایت نیز ضمن اشاره به تردیدهای مطرح در رابطه با یادگیری سازمانی به ارتباط آن با ساختار، فرهنگ و مدیریت تغییر در سازمان اشاره شده، در نهایت ملاحظاتی که باید محققین حوزه یادگیری سازمانی در فرایند انجام تحقیق خود باید مد نظر قرار دهند به عنوان نتیجه و یافته تحقیق ارائه میشود.

Keywords:

یادگیری سازمانی , پارادایم , مدیریت , سازمان