مجید عموزادخلیلی - کارشناسی ارشد مدیریت دولتی گرایش منابع انسانی ، مدرس دانشگاه پیام نور ایران
فاطمه رضازاده - کارشناسی ارشد مدیریت دولتی گرایش منابع انسانی ، مدرس دانشگاه جامع علمی کاربردی- علوم پزشکی کوار ایران

رشد رو به افزایش کودکان خیابانی در جهان در اثر عواملی از قبیل جنگ، فقر،فقدان ارزش های سنتی،خشونت های خانوادگی و رفتار ناصحیح والدین،مشکلات اجتماعی و سوء استفاده های جنسی و روحی است.آنچه موجب توجه به اینمسأله می شود ، رنج بردن کودکان خیابانی از سوء تغذیه ، عدم بهداشت جسمی و روحی ، عدم آموزش زندگی اجتماعی ، شغل های کاذب برای کسب درآمد خانواده و بدتر از همه ، احساس عدم امنیت و گرفتار شدن در دام باندهای خطرناک می باشد.کشور ایران نیز در این مسیر از بروز و گسترش این پدیده و پیامدهای اجتماعی ناگوار آن مصون نمانده است . از آنجا که حمایت از کودکان و نیز ارتقاء سلامتجسمی و روانی آنان پیش شرطی برای توسعه آتی بشریت است و آینده هر کشور در گرو داشتن نیروی کار فعال و سالم می باشد لذا با ارج نهادن به امر مراقبت و تأمین نیازهایمادی و معنوی آنان می توان احتمال داشتن بزرگسالانی سالم و کار آمد را در کشور افزایش داد .لذا در مقاله پیش رو سعی شده با یک دیدگاه جامع مدیریتی ، مروری بر این مهمداشته و راهکارهای حمایتی کارآمد در این خصوص را ارایه دهیم. در پایان دریافتیم که : از جمله راهکارهای حمایتی برای این کودکان،آماده سازی و ارائه اطلاعات دقیق به دولتو مردم و خود کودکان درباره وضعیت نابهنجار آموزشی وشغلی آنهاست.همچنین می توان با ایجاد یک فضای حمایتی برای کودکان خیابانی در کتابخانه ها ، قوانین حقوقی و مقررات اجتماعی و دیگر مهارت ها را به آنها آموزش داد تابه ارزش های معنوی توجه کنند و به موجودی کارساز تبدیل شده و نیروی سازنده جامعه گردند و از جرم و فساد و بزهکاری دور شوند

کودکان خیابانی، راهکارهای حمایتی، آموزش،سلامت جسمی ، سلامت روان