بررسی قانون حداقل دستمزد در ایران با رویکرد منطقهای

مهمترین دلیل ایجاد سیا ست حداقل د ستمزد افزایش سطح متو سط ا ستاندارد زندگى اق شار کمدرآمد و آ سیبپذیر اجتماع است. اجرای سیاست حداقل دستمزد از طریق حفظ قدرت خرید نیروی کار در برابر رشد قیمتها، گامی مهم دررا ستاى حمایت از ق شر کارگر و تحقق عدالت اجتماعی به شمار میآید. ازجمله روشهای تعیین حداقل د ستمزد، تعیین آن بهصورت ملی و یکسان در تمام سطح یک کشور است. در ایران نیز، به علت اجتناب از پیچیدگیهای قانونگذاری وهمچنین سادگی اجرا، حداقل دستمزد با استفاده از همین روش تعیین میشود. تعیین حداقل دستمزد بهصورت ملی، به علت نادیده گرفتن تفاوتهای منطقهای ممکن ا ست به عدم تعادلهای منطقهای دامن زده و نابرابری درآمدی را ت شدید کند. در این صورت بهتر است حداقل دستمزد بهصورت منطقهای و ناحیهای با توجه به درجه تشابه توسعه اقتصادی، شرایط بازارکار و سایر متغیرهای اقت صادی مانند تورم و هزینه م صرفی خانوارهای مناطق مختلف تعیین شود. در این را ستا، این تحقیق به بررسی حداقل دستمزد در دوره 1393 - 1380 در استانهای کشور به تفکیک مناطق شهری و روستایی پرداخته است. دراین تحقیق با ا ستفاده از خو شهبندی سل سله مراتبی به روش وارد و بر ا ساس فا صله اقلید سی، ا ستانهای شور در مناطق شهری و رو ستایی به گروههای م شابه تق سیم شدند. نتایج ن شان میدهد که به علت متفاوت بودن مقدار نرخ تورم در مناطق مختلف ک شور، ا ستانهای ک شور به یکمیزان از اثرات قانون حداقل د ستمزد بهرهمند ن شدهاند. همچنین مطابق نتایج علاوه بر مناطق شهری در مناطق روستایی نیز مقدار شاخص حداقل دستمزد حقیقی در استانهای مختلف، تفاوت قابلملاحظهای دارد.

Keywords:

حداقل دستمزد , شاخص قیمتها , تحلیل خوشهای سلسله مراتبی , روش وارد