بررسی زیست اقلیم گردشگری استان آذربایجان شرقی با استفاده از شاخص های اقلیم گردشگری

گردشگری ابزار مناسبی برای ایجاد تفاهم فرهنگی است. هر فرهنگی در برخورد با فرهنگ ها، توانایی های خود را می سنجد و از راه آشنا شدن با مرزهای مشترک فرهنگ ها با یکدیگر است که دشمنی ها به تفاهم تبدیل می شوند. در این میان آب و هوا تاثیر زیادی بر توریسم دارد. بیشتر توریست ها با توجه به وضعیت اقلیمی مقاصد توریستی، مقصد یا زمان سفر خود را مشخص می نمایند. مهمترین هدف این پژوهش، مطالعه و پهنه بندی اقلیم توریسم استان آذربایجان شرقی جهت جذب گردشگر می باشد که با شناخت این توانمندی ها، برنامه ریزی برای گردشگری استان روند بهتری به خود می گیرد که بهبود بخشیدن به این روند می تواند هم به پیشرفت بعد گردشگری و هم به بعد اقتصادی منطقه به طور مستقیم و غیر مستقیم کمک نماید. بدین منظور از شاخص اقلیم آسایش TCI، استفاده شده است. در این پژوهش، شرایط اقلیمی استان آذربایجان شرقی از منظر آسایش اقلیمی برای گردشگران مورد بررسی قرار گرفت و پس از پهنه بندی استان از نظر شرایط بیوکلیمایی و آسایش اقلیمی برای جلب و جذب گردشگران این نتیجه حاصل گشت که بهترین ماه ها از نظر دارا بودن شرایط آسایشی برای گردشگران ماه آوریل با سه کلاسه ی ایده ال، عالی و بسیار خوب؛ ماه می با دو طبقه عالی و بسیار خوب و نیز ماه اکتبر با دو طبقه عالی و بسیار خوب می باشند که بهترین شرایط را ازنظر آسایشی به خود اختصاص داده اند و در مقابل ماه های ژانویه و فوریه با کلاسه قابل قبول، حد بحرانی و مرزی و نامطلوب و ژوئن و ژولای با سه طبقه خوب، قابل قبول و حد بحرانی و مرزی از بدترین شرایط آسایشی برخوردارند. که در حالیکه ماه های تیر و مرداد در مراغه و شبستر دارای تنش گرمائی بالاتری هستند. در ماههای آبان و اسفند گرایش به سردی در این شاخص مشاهده می گردد.

Keywords:

زیست اقلیم , گردشگری , استان آذربایجان شرقی , شاخص اقلیم آسایشی