ارزیابی اثر تغییرات مکانی و مقیاس بر دقت میانیابی داده های بارندگی سالانه با استفاده از روش کریجینگ مطالعه موردی کارون شمالی

به دلیل عدم قطعیت مدل های کاربردی در هیدرولوژی مشکل مقیاس در این علم همواره مطرح بوده به نحوی که مطالعات زیادی برای دستیابی به رابطه منطقی بین مقیاس و خروجی مدل های مختلف صورت گرفته است به بیانی دیگر تنها هنگامی می توان به صحت خروجی انواع مدل های هیدرولوژیکی اعتماد کرد که برای مساحت مناسب حوضه آبخیز به کار گرفته شوند با توجه به اینکه بارش به عنوان مهمترین پارامتر چرخه هیدرولوژی در اکثر این مدل ها کاربرد داشته و از سویی دیگر عدم پوشش کامل ایستگاه های اندازه گیری آن کاربرد این مدل ها را در تمامی سطح حوضه های آبخیز محدود می سازد لذا براورد توزیع مکانی بارش در مناطق مابین ایستگاه ها ضروری است در این مطالعه ارزیابی نقش مقیاس حضه های آبخیز بر دقت میان یابی روش کریجینگ معمولی مدنظر قرار گرفته است برای این منظور از داده های بارندگی سالانه حوضه کارون شمالی و زیر حوضه های ارمند و بهشت آباد به ترتیب با تعداد ایستگاه های 76،70و18 و مساحت های 72،27،23875و3880 کیلومترمربع در دوره بازگشت های مختلف سال های آماری 80-1345 استفاده گردید با استفاده از مزیت روش کریجینگ در تعیین نقشه واریانس میان یابی و به کمک قابلیت های نرم افزارهای GIS نقشه های توزیع مکانی و میزان خطای آنها تهیه شد مقایسه میانگین واریانس میان یابی نقشه های تولید شده نشان دهنده اینست که با کاهش سطح حوضه ها از کارون شمالی تا بهشت اباد مقادیر میانگین خطای بی بعد افزایش یافته ولی روند ثابتی بین این دو پارامتر برقرار نمی باشد

Keywords:

بارندگی سالانه , حوضه کارون شمالی , کریجینگ , مقیاس , میانیابی