محمد اجزاء شکوهی - دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری
مرضیه امینی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت امور شهری دانشگاه فردوسی مشهد
محسن نقی زاده - دانش اموخته کارشناسی رشته معدن دانشگاه آزاد واحد میمه اصفهان

الگوی شهر فشرده از جمله رویکرد های توسعه شهری طی دهه های اخیر می باشد که با هدف استفاده بهینه از زمین شهری و رفعمشکلات مربوط به سیما،حمل و نقل و عمومی ، فضا در بسیار از کشور های توسعه یافته و در حال توسعه مورد استفاده قرار می گیرد.درکشور ایران وشهر مشهد نیز رویکرد شهر فشرده به شکل افزایش تراکم و احداث ساختمان های بلند مرتبه نمایان شده است.اما مسئلهواقعی این است که این افزایش تراکم و احداث ساختمان بلند مرتبه به چه میزان با اصول و شاخص های اجتماعی،اقتصادی،جمعیتی وتوسعه پایدار شهری انطباق دارد. این پژوهش در تلاش است که به مسئله فوق پاسخ دهد.روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهشتوصیفی تحلیلی می باشد. همچنین در این تحقیق شاخص های کالبدی، اقتصادی ، اجتماعی، توسعه پایدار با استفاده از روش های آماریو نرم افزار GIS مورد ارزیابی قرار گرفته شد. اطلاعات مورد استفاده این تحقیق از طریق داده های مکانی محدوده مورد مطالعه وتکمیلپرسشنامه (384 نفر) تهیه شد وسپس با استفاده از نرم افزار لیزرل مورد تحلیل قرارگرفته است.نتایج به دست آمده نشان دهنده آن استکه افزایش تراکم و احداث ساختمان های بلند مرتبه منطقه یک، شهر مشهد در ابعاد مختلف کالبدی، اقتصادی و اجتماعی با اصولتوسعه پایدار شهری منطبق نیست و این افزایش تراکم ضمن کاهش کیفیت محیطی موجب کاهش انواع خدمات مورد نیاز شهروندان ازجمله، خدمات آموزشی، تفریحی، فضای سبز در سطح محدوده وبروز مشکلات برای شهروندان در محدوده مورد نظر شده است.همچنینهدف از افزایش تراکم وبلندمرتبه سازی در منطقه موردنظر سودآوری بوده است.

توسعه پایدار،شهر فشرده، افزایش تراکم شهری، بلند مرتبه سازی، منطقه یک مشهد