مهدی شاهین - استادیار و عضو هیأت علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه لرستان
اسماعیل سپهوند - دانشجوی دکتری تاریخ ایران بعد از اسلام، دانشگاه لرستان
پگاه توانگررنجبر - کارشناسی ارشد تاریخ فرهنگ و تمدن دانشگاه بین المللی قزوین

در شناخت جغرافیای ممالک اسلامی و به ویژه سرزمین ایران لازم است که جغرافینگاران ایرانی بهتر شناخته شوند؛زیرا آنها جغرافیا، تاریخ، مردم و شیوه زندگی و شرایط آنها در ایران را در مناطق گوناگون این سرزمین مورد بررسی قرارمی دهند. از جمله این جغرافی نگاران؛ محمد بن بکران، حمدالله مستوفی و حافظ ابرو می باشند. در سنت جغرافانگاری کهاز قرون نخستین اسلامی شروع شده بود در عصر خوارزمشاهیان و مغولان و تیموریان نیز ادامه داشت. ابن بکران در عصرخوارزمشاهیان، مستوفی در عصر ایلخانان و حافظ ابرو در عصر تیموریان می زیستند. در این پژوهش قصد بر آن است کهزندگی این سه مؤلف و آثار آنها مورد بررسی قرار گیرد.بررسی متون جغرافیایی ایرانی ها از جمله کارهای علمی برجسته ای است که با تعمق در این نوع آثار باید صورتگیرد. از آنجا که جغرافینگاران ایرانی با نگرش خاص خود به سرزمین ایران، اهداف خود مبنی بر شناخت این سرزمینجاوید و تمایز آن با سرزمین های دیگر را وجه همت خود قرار داده بودند، بررسی آثار آنها ارزش و اهمیت بسیاری دارد.در این میان پرداختن به زندگی آنها و معرفی آثارشان از جمله کارهایی ست که محققان در حیطه علوم انسانی به صورتعمومی و در حیطه جغرافیای تاریخی به صورت خاص، باید آن را مورد توجه قرار دهند.

ابن بکران _ مستوفی _ حافظ ابرو _ جغرافیا