عباس ترکاشوند - عضو هیئت علمی و استادیار دانشگاه هنر و معماری دانشگاه گیلان
احمد خسروی دانش - دانشجوی کارشناس ارشد پردیس معماری دانشگاه گیلان

در معماری امروز، زیبایی، عمدتاً با پیچیدگی مفرط و افزودن هرچه بیشتر اجزا به ساختار بناها جستجو میشود.تمایل به پیچیدگی، که در بطن خود علاقهمندی به تجمل را نشان میدهد، پدیدهای رایج در زندگی مردم امروز و متفاوت با واقعیات زندگی روزمرهی بسیاری از آنها است.در نتیجه، به دنبال تمایلات جامعه، بسیاری از طراحان نیز با هدف دستیابی به زیبایی مقبول، پیچیدگی و تجمل حاصل از آن را دستمایهی خویش در طراحی قرار دادهاند. این موضوع، معماری امروز را با نوعی اغتشاش، و پیچیدگی بیساختار در سبک و محتوا مواجه کردهاست.بر این اساس، ضرورت دارد راهکارهایی جستجو شود که در آنها زیبایی، تنها از طریق پیچیدگی تعریف نشده، و نقش سادگی و ساختار، در آنها بیشتر مورد تاکید قرار گرفته باشد. این موضوع، از دیرباز مسأله ی مهمی برای معماران و نظریه پردازان بوده و راهکاریی، از جمله معماری کمینه گرا (یا مینیمالیست) مورد تأکید قرار گرفته است.در این تحقیق تلاش شده معماری کمینه گرا و چگونگی شکل گیری آن به اختصار بازگو شود. در این راستا نظریه ها و رویکردها در خصوص معماری کمینه گرا، در بستری موضوعی- تاریخی مورد بررسی و تحقیق قرار گرفته است. این تحلیل با هدف استفاده و مقایسه ی اصول معماری ایرانی و شناخت اشتراکات ما بین با کمینه گرایی، و همچنین بررسی نمونه های موفق بین المللی، به باز تعریف معماری مطلوب کمینهگرا برای کاربر ایرانی میپردازد.

مینیمالیسم، کمینهگرایی، سادهگرایی، معماری ایرانی