کریم باقری - دانشجوی دکتری شهرسازی
هانیه یوسفی شهیر - دانشجوی دکتری برنامه ریزی شهری

یکی از نکات اساسی و مهم در ایجاد سرزندگی فضاهای شهری، ایجاد امنیت در آن است، فرآیند جنسیتی شدن عرصه های عمومی شهر و عدم توجه طراحان شهری به ویژگی ها و نیازهای گروه های مختلف اجتماعی موجب شده تا این عرصه ها هویت متعالی خود را از دست بدهند، در این میان به نظر می رسد زنان از جمله گروه هایی باشند که ایجاد انگیزش حضور آنها، عمدتاً به دلیل فقدان احساس امنیت شان درفضاهای باز عمومی شهرها نادیده گرفته شده است. تحقیق حاضر به لحاظ روش، یک تحقیق توصیفی- همبستگی است که در آن از نرم افزار SPSS بهره گرفته شده وجامعه آماری شامل 100 نفر از زنان استفاده کننده از فضاهای محله نگین پارک تبریز می باشد، که اطلاعات مورد نیاز به کمک پرسش نامه پژوهشگر جمع آوری شد، روایی و اعتبار این پرسش نامه نیز با استفاده از آلفای کرونباخ مورد تأیید قرار گرفت. جهت تحلیل و سنجش امنیت درک شده از فضاها توسط زنان وتردد آنان، شاخص های کالبدی و عملکردی (کارکردی) امنیت مورد استفاده قرار گرفت، نتایج مطالعه نشان داد که استقار کاربردی های فعال یا روزمره در امتداد شبکه معابر اصلی مخصوصاً در شب، نورپردازی محورهای منتهی به مجتمع های آپارتمانی موجود در محله، تقاطع و پیاده راه ها، پیش بینی کاربری های جاذب و تسهیلات و فضاهای مکث مخصوص کودکان و زنان و همچنین امکان مراقبت های بصری و دائمی از طرف مالکین محلات در ایجاد احساس امنیت زنان استفاده کنند از فضا مؤثر است.

احساس امنیت، شاخص کالبدی، عملکردی، فضاهای شهری، زنان