تورج جلیلی - دکتری تخصصی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین، ایران
پریسا صمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد، رشته مهندسی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ماهشهر،ایران

معماری پایدار دارای مفاهیم عمیقی است که پیوند دهنده ی انسان، طبیعت و معماری است و در پی راه حلی جامعبرای ملاحظات محیطی و در عین حال برای به دست آوردن سطح کیفی زندگی در ارزشهای فرهنگی ، اقتصادی،اجتماعی و آسایشی می باشد . از آنجا که خانه های سنتی ایرانی نمود کامل هم آوایی محیط و انسان می باشند، با نگاهیبه آن می توان دریافت که معماران ایرانی چگونه به این مفاهیم دست یافته اند . امروزه بر اثر مصرف بی رویه انرژی هایتجدید ناپذیر و رو به پایان رفتن این انرژی ها تلاش برای استفاده از منابع تجدید پذیر بیشتر شده است. از این رو ما بهبررسی عوامل پایدار درخانه های قدیمی در اقلیم گرم و خشک شهر کاشان می پردازیم. با کمی تامل و مطالعه دربناهای سنتی در می یابیم که در خیلی از این بناها، شرایط فرهنگی، اقلیمی، اصالت و مصالح کاملاً رعایت شده است. امابا نیازهای معماری این زمان و نوع زندگی شهرنشینی و محدودیت های موجود هماهنگ نمی باشند . معماری سنتیایران به دنبال ایجاد نظمی بر اساس بهره وری از مواهب طبیعی و هماهنگ با نظم حاکم بر طبیعت در راستای برآوردهنمودن نیازهای روحی، ذهنی و جسمی انسان بوده است، و در این راستا معماری ایران در اقلیم ها و محیط های مختلفراهکارهای کارآمدی را ارائه نموده است که طی قرون مختلف تکامل یافته است. در این ساختار و با در نظر داشتن اصولو مفاهیم فوق، محیط بعنوان یکی از مهمترین عناصر تأثیر گذار درطراحی معماری فضاهای شهری و از جمله خانه هایمسکونی می باشدکه ضروری است از جنبه های مختلف مورد بررسی قرار گیرد . نتایج حاصل ازپژوهش نشان می دهدکهاستفاده از منابع طبیعی با هدف تامین نیازهای کنونی بشر و همچنین نسل های آینده، مسئله ای است که معماران را بهتوجه به رعایت اصول معماری و آسایش حرارتی سوق می دهد . پژوهش پیش رو بر اساس مطالعه کیفی صورت گرفته ونگارش این مقاله به روش توصیفی تحلیلی - و ابزار گردآوری داده ها مطالعه کتابخانه ای، و مقالات معتبر علمی می باشد.

اقلیم گرم وخشک، معماری پایدار، گودال باغچه، خانه های کاشان، انرژی های تجدیدناپذیر