مداخله در بافت های فرسوده با رویکرد تحلیلی تاریخی، در قالب طراحی کانون معنوی شهر کرمانشاه در بافت تاریخی

در اینکه مراکز قدیمی شهرها از نظر تاریخی و نشانه های فرهنگی از ارزش بسیاری برخوردارند تردیدی نیست اما این ارزش ها کهدارای جنبه های مختلف مادی و معنوی نیز می باشند، بر اثر گذشت زمان یا دچار تغییر و تحولات عمده شده ویا به طور کامل از بینرفته اند. در کشور ما اماکن مذهبی ترکیبی از فرهنگ ایرانی و اسلامی هستند و می توان گفت جوهره اصلی میراث فرهنگی را، فرهنگمذهبی تشکیل می دهد. هدف از پژوهش حاضر ، تعییر نقش و تأثیر عملکردهای فرهنگی ، مذهبی تحت عنوان کانون معنوی در بافتهای کهن شهری است. ساختارهای جدید در یک محیط تاریخی باید روح زمان خود را به بینندگان القاء کنند . این ساختارها می توانندانتقال دهنده معنا و مفهوم گذشته از دست رفته شان تحت عنوان عملکردهای نوین باشند . در این راستا از روش تلفیق برای طراحی دربافت استفاده خواهد شد . واژه تلفیق به این مفهوم است که بناهای کهن در اشکال و کارکردهای مورد نیاز امروز در یک محله قدیمی یامکانی که در آن احداث شده اند ، استقرار یابند. روش پژوهش حاضر، توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، اسنادی و بررسی های میدانی می باشد. بنابر نتایج حاصل از این پژوهش بافت فرسوده شهر کرمانشاه در حال حاضر از یکسری مشکلات از قبیلکیفیت نامناسب ابنیه ها و واحدهای ساختمانی، کمبود تاسیسات و تجهیزات شهری، کمبود شدید خدمات عمومی و تخصصی، استفادهشدید و فشرده از فضا، بروز نابهنجاری ها و معضلات اجتماعی رنج می برد و در نهایت با پیشنهاد طراحی و ایجاد مجموعه فرهنگی-مذهبی تحت عنوان کانون معنوی شهر توسط عوامل و عناصر تأثیر گذار سعی نموده روح معنوی در معماری قدیم ایرانی را در قالب نودر معماری کنونی آشکار سازد.

Keywords:

بافت فرسوده , کانون معنوی , روش تلفیق