علی مشتطی - گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان

گیاهان زراعی در محیط رشد خود با تهدیدها یا تنش های زنده یا غیر محیطی ( مثل علف های هرز، آفات و بیماری ها ) و تنش های غیر زنده یا غیر زیستی یا محیطی مختلف ( مثل خشکی، گرما، شوری، سرما و انجماد، غرقابی و سایر تنش های محیطی مثل آلاینده های جوی ( مثل گرد و غبار، ازن، گازهای نیتروژن دار، گازهای گوگردی، ذرات معلق، فلوریدها، اشعه ماورای بنفش و غیره )، فلزات سنگین ( مثل آلومینیوم، کادمیم، مس، جیوه، سرب، سلنیوم و غیره )، کمبود و زیاد بود عناصر غذایی مختلف ( مثل نیتروژن، فسفر، پتاسیم، کلسیم، منیزیم، گوگرد و آهن ) و غیرهمواجه هستند. این تنش ها در مناطق مختلف جهان بر انواع گیاهان زراعی و در مراحل مختلف رشد و نمو آنها اثر گذاشته و باعث کاهش حدود بیش از 50 درصد عملکرد گیاهان زراعی می شوند. به عبارت دیگر با کاهش اثر این تنش ها بر گیاهان و همچنین سازگارتر کردن گیاهان به این شرایط می توان عملکرد گیاهان زراعی را به حدود دو برابر افزایش داد. به طور کلی برای مقابله و افزایش سازگاری گیاهان به این تنش ها می توان از انواع روش های به زراعی و به نژادی استفاده نمود. لذا با شناسایی و بررسی این تهدیدها و همچنین با افزایش سازگاری گیاهان زراعی نسبت به آنها، می توان اثر پذیری بخش کشاورزی در مقابل این تنش های منفی را کاهش داد و امنیت غذایی جامعه را بالاتر برد.

تنش های غیر زنده، کشاورزی، عملکرد، امنیت غذایی، پدافند غیر عامل