مهدی مزینانی - دانشجوی دکتری سیاستگذاری فرهنگی پژوهشکده ی مطالعات فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم و تحقیقات و فناوری

ظرفیت های فرهنگ که در قالب برنامهها و فعالیت های فرهنگی در سطح آموزش عالی تجلی پیدا کرده یکی از سازوکارهای مهم تربیت دینی در سطح دانشگاههای کشور می باشد و پیرو چند دهه تلاش و ممارست و تقنین شورای عالی انقلاب فرهنگی، این دو یعنی فرهنگ و تربیت دینی، نسبت و تناسبی با هم برقرار کرده اند. اما آیا کنراهم گذاری این دو کاملا مطلوب و پسندیده و اثربخش است؟ پاسخ پرسش یادشده، مساله ی بررسی حاضر است که با کمک مصاحبه به عنوان ابزار گردآوری داده ها و تلخیص معنایی به عنوان ابزار تحلیل داده ها به سرانجام رسیده است. داده ها نشان می دهد در حوزه ی بکارگیری فرهنگ بای تربیت دینی چند آسیب عمده در سطح دانشگاه می توان شناسایی کرد که البته هر کدام از آنها بررسی مستقلی می طلبد در این خصوص که آیا طبیعی و لازمه ی کار فرهنگی هستند یا امری عارضی و قابل پیشگیری؟ به چالش کشیدن انگیزه ها و نیات، کاستن از انگیزه ها، ترویج فردگرایی همراه رقابت و مانند اینها از آسیب هایی هستند که تربیت دینی در چارچوب کار فرهنگی را گرفتار می سازند.

تربیت دینی، فرهنگ و فعالیت فرهنگی، آموزش عالی، آسیب شناسی