رشید اسلام نیا - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد زاهدان، دانشکده حقوق و علوم سیاسی،گروه حقوق، زاهدان، ایران
علی آل بویه - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد زاهدان، دانشکده حقوق و علوم سیاسی،گروه حقوق، زاهدان، ایران

حق مالکیت، رابطه اعتباری بین مالک و مال است و قدرت و سلطه مالک بر استفاده و تصرف در آن مال یا انتقال و اخراج از مالکیت و اتلاف آن برخاسته از حق مالکیت و از آثار آن است. بر این اساس نمی توان مالکیت موقت را صرفاً به این دلیل که مالکیت، قدرت بر اتلاف مالش را در مدت معین ندارد، منافی با طبیعت مالکیت دانست؛ زیرا قدرت مالک بر اتلاف مال خود، اگرچه برخاسته از طبیعت حق مالکیت است ولی جزء آن نیست. به طورکلی، نه می توان از فقدان آثار مالکیت در موردی، نفی طبیعت مالکیت را اثبات کرد و نه می توان از وجود آثار مالکیت در موردی، به وجود و عدم مالکیت پی برد؛ زیرا آثار مالکیت، لازمه ذات مالکیت نیستند تا وجود و عدم آن ها، همیشه ملازم با وجود و عدم مالکیت باشد. بر این اساس پژوهش حاضر با عنوان مطالعه آثار مالکیت زمانی به بررسی آثار مالکیت مقید به زمان می پردازد. روش انجام پژوهش توصیفی - تحلیلی می باشد. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که: فقدان تمام آثار مالکیت می تواند دلیلی بر انتفای اصل مالکیت باشد؛ چراکه عقلاً، هیچ گاه بدون دلیل و فایده، مالکیت را اعتبار نمی کنند.

حق مالکیت، آثار مالکیت، مالکیت زمانی، مال، مالک