الزام توجه مدیران کشور به توسعه انسانی از منظر نهج البلاغه

امروزه کلید ابعاد توسعه را، توسعه انسانی قلمداد می کنند که بدون آن رشد و توسعه امکان پذیر نیست. در نظام اسلامی، نیروی انسانی از طرفی خود هدف است و از طرف دیگر خود عامل و کلید توسعه است. لزوم تربیت جسم و روح، همواره مورد توجه اندیشمندان هر زمان بوده است. از ابتدای آفرینش تاکنون، موضوع تعلیم و تربیت، اساسی ترین رسالت پیامبران بوده و به دنبال آن امامان، پیشوایان و روشنفکران در این زمینه مردم را راهنمایی نموده اند. بنابراین از ویژگی های مدیریتی یک مدیر کشوری، برقراری شرایط مطلوب جهت رشد و ارتقاء آحاد جامعه در عرصه تعلیم و تربیت است. بدین ترتیب از دیدگاه نهج البلاغه نیز آموزش و تربیت افراد جامعه یکی از تکالیف قطعی و الزامی مدیر است که از آن تنها به عنوان یک امر شایسته تلقی نمی گردد، بلکه وظیفه ای است که خداوند آن را بر عهده زمامدار و مدیر کشور گذاشته است و شامل همه موضوع های فراگیر است که حیات معقول را برای بشر امکان پذیر می سازد. اسلام به تعلیم محض قناعت نکرد، بلکه عملی ساختن آگاهی ها و به فعلیت رساندن ابعاد روحی چون صبر، تلاش و کشف علوم مختلف و نظایر آن را در متن زندگی فردی و اجتماعی انسان مورد نظر قرار داده است. ( جعفری تبریزی، 1367 : ج9، 35 ) به نظر نگارنده مدیران کشور و در راس آنها حاکم اسلامی به کمک بستر سازی فرهنگی مناسب که با بهره گیری از مبانی و روش های صحیح تربیتی و علم تخصصی روز میسر می شود، می تواند فضای جامعه را برای اجرای عدالت آماده سازد؛ و از تمام افراد جامعه برای رشد و توسعه در تمام رشته های علمی و با توجه به مزیت نسبی کشور بهره گیرد. از طرفی نبود تربیت اجتماعی برخاسته از اخلاق اجتماعی در یک جامعه منجبر به کاهش بازده توسعه کشور و همچنین سلب امنیت و آرامش برای شهروندان آن جامعه خواهد شد، بنابراین بر عهده گرفتن امر تربیت اجتماعی با توجه به علوم انسانی روز و نگاهی به سنت ها و ریشه های فرهنگی جامعه هدف از جمله وظایف مسئولین تربیتی، بلکه وظیفه مدیران جامعه می باشد.

Keywords:

توسعه انسانی , مدیران , نهج البلاغه