علی حسنی - استادیار دانشگاه علم و فرهنگ
مهرنوش بسته نگار - عضو هیأت علمی پژوهشکده توسعه تکنولوژی جهاد دانشگاهی - دانشجوی دکترای مدیریت گردشگری دانشگاه علم و فرهنگ

معنویت پدیده ای انسانی و جهان شمول است که در انحصار هیچ دین یا گروه دینی نیست و تجارب معنوی که در راس هرم نیازهای مازلو قرار دارند از نوع تجارب خاص انسانی است که به زندگانی معنا می بخشد، تعالی بخش است و یا سبب اتصال و ارتباط آدمی است. از این رو گردشگری معنوی، سفری است که در طی آن مسافر به درک تجارب معنوی نایل می شود؛ این تجارب می تواند در راه پیمایی طولانی به سمت مقاصد مذهبی با گروهی از همفسران هم اندیش به وقوع پیوندد یا در تماشای چشم اندازی بکر از طبیعت که با خوانش خلاقانه و منظرین از آن، نقاش صحنه را ادراک کردن و به معناهای عمیقی رسیدن، باشد. گردشگری خلاق نیز دارای سطوح، مراتب و انواعی است که در مقاله به آن پرداخته شده است. بسیاری از اوقات گردشگری خلاق به شکلی از تجلی و کشف درونی و یا ابزاری برای تقویت و تشخیص و یا جستجو برای گسترش قابلیت ها و تجارب و حس توانایی در بازتاب زندگی به شیوه ای هدفمند نمود می یابد. این نوع از گردشگری خاص افراد خود شکوفاست؛ انسان های فرهیخته ای که به دنبال معنابخشی به زندگی خود هستند و بنابراین نگرش گردشگری خلاق نزدیک ترین رویکرد به گردشگری توام با معنویت است. گردشگری خلاق را چه پارادایم نوین در گردشگری ساحل و گردشگری فرهنگی بدانیم و چه تکامل یافته گردشگری فرهنگی که به میراث ناملموس توجه می کند، در هر حال گردشگری خلاق متضمن چیزی بیش از جستجوی ساده برای بازارهای دست نخورده در زمینه گسترده تر گردشگری فرهنگی است. این پدیده بازتابی از انتقال بنیادین در خلق ارزش از تولید به سوی مصرف (گردشگر) است. در چنین جام شبکه ای، ارزش بطور جمعی از طریق روابط موجود و گردش رابطه و سرمایه اجتماعی در شبکه ها خلق می شود. گردشگری خلاقانه شکلی از گردشگری شبکه ای است که به توانایی تولیدکنندگان و مصرف کنندگان در برقراری پیوند و اتصال با یکدیگر و تولید ارزش از رهگذر مواجهه با یکدیگر بستگی دارد.

گردشگری خلاق، معنویت، الگوهای مدیریتی