محمد رضا عابدین زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه حقوق بین الملل، واحد میبد، دانشگاه آزاد اسلامی، میبد، ایران.
لیلا میربد - استاد مدعو گروه حقوق بین الملل، واحد میبد، دانشگاه آزاد اسلامی، میبد، ایران .

از زمان تشکیل سازمان ملل متحد و تدوین قوانین برای جامعه بین المللی دیوان بین المللی کیفری یکی از با ارزش ترین دستاوردهای بشری بود که به نظر می رسید بتواند به آرزوی بشر در نیل به جهانی سرشار از صلح جامه ی عمل بپوشاند ولی این دیوان نتوانست به غایت مطلوب چنین هدفی را محقق سازد تا این که خواسته ای جهانی در باب اصلاح این سند مطرح گردید در نشستی در سال 2010 میلادی در کامپالای اوگاندا قدم هایی در راه اصلاح اساسنامه برداشته شد که مهمترین آن بحث صلاحیت دیوان در مورد جرم تجاوز و تعریف از آن بود اعضای دائم شورای امنیت حمایت خود را از اصلاح اساسنامه در مورد جرم تجاوز اعلام نمودند ولی عقیده داشتند که شروع رسیدگی به جرم تجاوز باید همراه با پیش شرط احراز تجاوز از سوی شورای امنیت باشد به هر حال طرح مسئولیت کیفری فردی و انجام تحقیق و تعقیب مرتکبان جرم تجاوز توسط دیوان نوید روشنی به جهان بود که به پایان بی کیفرمانی نزدیک تر می شود وجود ابهاماتی چون موکول شدن تجویز اعمال صلاحیت دیوان نسبت به این جنایت به سال 2017 و امکان دخالت شورای امنیت در تشخیص عمل تجاوز کارانه باعث نگرانی هایی گردید این مقاله می کوشد تا با بررسی این اصلاحات به تنویر ابهامات موجود برای تحقق رویای خاتمه بی کیفرمانی جرم تجاور در سطح جهانی بپردازد.

کنفرانس کامپالا ، دیوان بین المللی کیفری ، جرم تجاوز ، صلاحیت دیوان