امر به معروف و نهی از منکر و جایگاه آن درحقوق بشر

نظر به پژوهش ها و تحقیقاتی که تاکنون درباره فریضه مهم امر به معروف و نهی از منکر انجام شده است کماکان شاهد عدم شناخت کافی جامعه بشری از این فریضه و تأثیرات آن بر زندگی فردی و اجتماعی می باشیم. امر به معروف و نهی از منکر یکی از ارکان اساسی اسلام و ضامن بر پاداشتن همه فرایض اسلامی است. این مقوله مهم شرعی همواره با عکس العمل های سیاسی داخلی و خارجی همراه بوده است. طرفداران این وظیفه الهی آن را یک دستور الهی و لازم الاجرا معرفی کرده و مخالفان آن برای توجیه نگرش خود به موضوع حقوق بشر و آزادی اشاره کرده اند. شناخت دقیق امر معروف و نهی از منکر و انجام صحیح این تکلیف الهی می تواند تضمین کننده حقوق و آزادی های فردی باشد. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در اصل هشتم با تأکید و تأیید این فریضه الهی، آن را از جنبه صرفا دینی خارج ساخته و جنبه حقوقی نیز به آن داده است. اعلامیه جهانی قوق بشر و سایر کنوانسیون های بین المللی نیز نشان می دهد هیچ گونه ناسازگاری بین این وظیفه الهی و مقررات حقوق بشر وجود ندارد و اجرای صحیح آن می تواند یکی از راهکارهای حکومت برای اجرای حقوق بشر در ایران باشد.