علی کرمی نژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه حقوق جزا و جرم شناسی، واحد خرم آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، خرم آباد، ایران
بیژن دارائی - عضو هیات علمی گروه حقوق، واحد خرم آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، خرم آباد، ایران

اصل فردی کردن مجازات ها به عنوان یکی از اصول مترقی حاکم بر مجازات ها، که استثنایی سهل و ممتنع بر اصل قانونی بودن مجازات ها وارد نموده است به معنی اعمال و اجرای مجازات متناسب با شخصیت و ویژگی های جسمی، روانی و اجتماعی فرد مجرم است که به اعتبار ماهیت جرم ارتکابی و یا خصوصیات مجنی علیه از طرف مقنن پیش بینی شده است و از سوی قوای قضائیه و مجریه به منصه ظهور رسیده است و ممکن است حسب مورد منجر به تشدید تخفیف یا تعلیق و... مجازات شود. در این مقاله به بررسی سیر تاریخی مفهوم فردی کردن مجازات ها در مکاتب حقوقی مختلف پرداخته شده است. همچنین به جایگاه فردی کردن مجازات در حقوق کیفری ایران و چگونگی و کیفیت آن در حقوق ایران پرداخته شد.حقوق کیفری ایران از به کار بستن اصل فردی کردن مجازات ها به دنبال رسیدن به اهداف اجتماعی و فردی از جمله بازپروری و برقراری عدالت در جامعه می باشد و در این راه از ابزارهای مهمی در زمینه فردی کردن مجازات ها بهره می برد از جمله در نظر گرفتن شرایط و وضعیت فرد مجرم و همچنین توجه قاضی به پرونده شخصیت فرد می باشد، زیرا در تشخیص چگونگی برخورد با مجرم بسیار با اهمیت می باشد. برای عملی کردن فردی کردن مجازات ها در حقوق کیفری ایران از شیوه های قضایی و جنایی استفاده شده است و اصل فردی کردن مجازات ها به عنوان عاملی در زمینه پیشگیری از جرم قلمداد شده است.

فردی کردن مجازات ها، حقوق کیفری ایران، اهداف اصل فردی کردن مجازات ها، کیفیت فردی کردن مجازات ها، شیوه های فردی کردن مجازات ها