عباس ابراهیمی فرسنگی - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق عمومی واحد میبد، دانشگاه آزاد اسلامی، میبد، ایران

موضوع این مقاله بررسی عدالت و قانون در کنار هم می باشد. قانون در لغت به معانی زیر آمده است: رسم, دستور, مقیاس, سؤال, طرز و… و در اصطلاح, قانون به ضابطه کلی ای گفته می شود که بر افرادی منطبق و حکم همه آن افراد از آن ضابطه از آن جا که (قانون) در جوامعی که صرفاً به وسیله افراد جامعه اعتبار و مشروعیت می یابد (جوامع با حاکمیت شناخته می شود. غیردینی) با (قانون) در جوامعی که بر مبنای دین, تدبیر می گردد، تفاوت جوهری و اساسی دارد, در این جا تأکید می گردد که در جامعه اسلامی مفهوم قانون خود معانی گوناگونی را پذیرفته که حوزه های هر یک با هم تفاوت داشته و مهم تر آن که آیا اصلاً می توان در جوامع دینی قانون وضع نمود جای بحث های عمده و مبنایی دارد، اصطلاحاً ابلاغ قانونی یا عادی نامیده می شود. مبانی ابلاغ در سیستم دادرسی و قضایی متعدد است که جهت آشنایی اجمالی با موضوع به تعدادی از این مبانی اشاره می شود. هیچ کس را نمی توان دستگیر کرد، مگر به حکم و ترتیبی که قانون معین می کند. در صورت بازداشت، موضوع اتهام باید با ذکر دلایل بلافاصله کتباً به متهم ابلاغ و تفهیم شود و حداکثر ظرف مدت بیست و چهار ساعت پرونده ی مقدماتی به مراجع صالحه ی قضایی ارسال و مقدمات محاکمه در اسرع وقت فراهم گردد، متخلف از این اصل طبق قانون،مجازات میشود. ساختار این مقاله در طی دو فصل معین گرد آوری شده است. نتیجه گیری که پس از مطالعات انجام شده می توان گرفت این است که بدون وجود قانون عدالت محقق نمی شود زیرا باید یک ضمانت اجرا وجود داشته باشد تا اصل برابری رعایت شود و با رعایت اصل برابری عدالت نیز محقق خواهد شد دیگر اینکه اگر این ابلاغ فراگیر باشد و اصل برابری رعایت شود در واقع عدالت محقق خواهد شد. در ضمن مقاله به بررسی مطالب مطرح شده می پردازیم.

قانون. عدالت.اسلام