داود امینی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری و عضو هیئت علمی دانشگاه افسری امام علی (ع)
اشرف قاییدی: - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری
رضا سرلک: - کارشناس ارشد پدافند غیرعامل

با افزایش نرخ جمعیت شهرنشین دنیا به 55 درصد در سال 2015 م، میتوان گفت در دنیای کنونی الگوی مسلط زندگی انسانی، شهرنشینی است. شهرها به علت بافت مکانی و فضایی خاص خود، هم فرصتاند و هم تهدید. به این معنا که در شهرها فرصتهای بیشماری برای تبلور تواناییها و خلاقیتهای انسانی وجود دارد، از سوی دیگر افزایشنرخ شهرنشینی زمینهساز مسائل و معضلات عدیده اجتماعی به علت افزایش فشارهای روحی و روانی، ترافیک، آلودگی هوا، میزان بالای انحرافات، جرایم و... می باشد. امروزه در بیشتر شهرها و کلانشهرها همزمان با رشد فیزیکی و جمعیتی شهرها، در مناطق مرکزی و حاشیهای جرایم و آسیبهای اجتماعی نیز افزایش مییابد. یکی از عوامل اثرگذر در رشدجرایم و بزهکاریها، غفلت از برنامهریزی محیطی بهینه محلات شهری بر مبنای اصول شهرسازی است. در این تحقیق تلاش شده بر مبنای نظریههای مکانی امنیت شاخصهای محیطی مؤثر در تقلیل جرایم در مناطق شهری مورد تجزیه تحلیل قرار گیرد

شهر، برنامهریزی شهری، جرم، فضای شهری، نظریههای امنیتی