تاثیر سکونتگاه های غیر رسمی بر جرائم شهری کلان شهرها

طی دهه های اخیر ، سکونت گاه هایی خودرو درون یا مجاور شهرها، به ویژه در مجموعه های شهری بزرگ کشور با سیمای ناخوشایند و خارج از برنامه ریزی رسمی شهرسازی و بدون مجوز ساختمان به سرعت رشد کرده اند که به رغم پیوستگی عملکردی شهر اصلی، در گسستگی کالبدی از آن قرا ردارند. بطوریکه ساکنان این سکونت گاه های را در مخاطره آسیبهای اجتمای و زیست محیطی قرار داده است سکونت گاه های غیر رسمی، پدیده ای گذرا و ناپدید شدنی نیست که در کشورهای در حال توسعه از جمله ایران به شدت در حال گسترش است از این رودر مهمترین اسناد جهانی و از جمله در اهداف توسعه هزاره به ضورتر بهبود سریع این وضعیت اشاره شده است. یکی از پیامدهای منفی سکونت گاه های غیر رسمی، وقوع جرم و بزهکاری است این سکونت گها ها یا سیمای نامطلوب به علت رشد مهاجرت، کم بودن درآمد خانوار، قیمت بالای زمین، هزینه بالای زندگی در سکونت گاه های رسمی، ضعف قوانین شهرسازی، فقر، سیاستهای ناکارآمد تامین مسکن و خدمات رسانی برای اقشار کم درآمد و ضعف مدیریت شهری باعث ناپایداری آنها شده و آسیبهای اجتماعی از جمله جرایم شهری را به دنبال دراد هدف از نگارش این مقاله نشان دادن تاثیر تثبیت یا عدم توجه به موانع ساختاری و ناکارامدی سیاسیتهای کنونی در تامین مسکن و اشتغال برای اقشار ضعیف شهری سکونت گاه های غیر رسمی در شکل گیری انواع جریم شهری ناشی از ان می باشد. بنابراین ضرورت به این مسئله حائز اهمیت است . مهمترین نتیجه این تحقیق بیانگر این است که چاره نهایی این سکونت گاه های و یپشگیری کامل تکوین ان در آینده، در گروه تحولات ساختاری دراز مدت است که باید یک استراتژی واحد و مشترک نهاهای دولتی، خصوصی و مشارکت همه جانبه مردم باشد. در نهایت توانمندی سازی و ساماندهی سکونتگاه های غیر رسمی نیز می تواند سطح جرایم شهری این اجتماعات درون و برون شهری را کاهش دهد.

Keywords:

سکونتگاه های , غیر رسمی , جرایم شهری , توانمندی سازی , ایران , راهکارها