عطا غفاری گیلانده - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه محقق اردبیلی
فرشاد کیوان بهجو - دانشیار کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی
کلثوم یارمحمدی - دانشجوی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه محقق اردبیلی

ناپایداری توسعه جوامع بشری در دو قرناخیر و پیامدهای زیان بار که تابعی از متغیرهای جمعیت، سرانه و الگوی مصرف است توجه به اصل پایداری ار هرچه بیشتر موردتاکید قرار داده است. افزایش جعیت کاهش منابع طبیعی، تخریب محیط زیست، انبوهی ازدحام ترافیک و انواع آلودگی ها تنها برخی از اثرات مخربی است که رشد بی رویه جمعیت و پراکندگی نامعقول آن بر روی محیط های طبیعی فرهنگی جوامع بر جای گذاشته است و به گونه ای که مقادیر استفاده از سرزمین موردتوجه جامعه علمی و مدیران اجرایی بوده است. این مفهوم که مبنا و پایه اصلی آن شناخت حدود قابل قبول تغییرت در شاخص های معرف کیفیت محیط زیست می باشد به ویژه در برنامه ریزی شهری، منطقه ای، توریسم و پاکداری کاربرد گسترده ای یافته است تعدد فنون به کار رفته برای برآورد کمی ظرفیت برد نبود یک تعریف فراگیر برای این مفهوم و ماهیت متغیر آن از دلایلی است که صاحبنظران در انتقاد به اثربخشی اجرایی آن در برنامه ریزی توسعه مطرح کردهاند. برنامه ریزان معمولا ظرفیت برد را توانایی سیستم طبیعی یا مصنوعی می دانند که امکان رشد جمعیت یا توسعه فیزیکی بدون کاهش کیفیت محیط یا تقاضا را به دنبال داشته باشد اگر ظرفیت برد شهری از آستانه های تحمل زیست محیطی فراتر رود می تواند آسیب ها و خطرات زیست محیطی را تشدید می کند که در چهار بخش خلاصه می شود: خدمات ناچیز شهری،تخریب محیط زیست، کمبود منابع و درگیری های اجتماعی، در این مقاله ابتدا مفاهیم مولفه ها و چارچوب روش شناختی برآورد ظرفیت برد سرزمین طی یک بررسی سیستماتیک معرفی و مورد تحلیل قرار گرفته و سعی دشه تا روشهای اندازه گیری ظرفیت برد معرفی گردد و در ادامه نمونه ای از کاربرد روش کمی برآورد ظرفیت برد در پارک شهری اردبیل ارائه گردیده است.

ظرفیت برد، ردپای اکولوژیکی .IPAT DPSIR