مدلسازی میزان شوری آب رودخانه آجی چای با استفاده از روش برنامه ریزی ژنتیک

تحقیق حاضر به بررسی عملکرد روش داده محور برنامه ریزی ژنتیک در پیش بینی تغییرات کل مواد جامد محلول TDS آب رودخانه آجی چای، واقع در استان آذربایجان شرقی می پردازد. داده های به کار رفته، شامل پارمترهای کمی و کیفی آب این رودخانه از قبیل دبی، غلظت کل املاح محلول در آب TDS هدایت الکتریکی سدیم EC، منیزیم کلسیم، کلر و هیدروژن کربنات HCO3 سولفات، نسبت جذب سدیم NA% سختی کربناتی شامل بی کربنات کلسیم و منیزیم در مقیاس زمانی ماهانه می باشد. قابلیتهای مدلهای بکار رفته، براساس معیارهای ارزیابی نظیر میانگین قدر مطلق خطا، ضریب همبستگی، میانگین مربعات خطا و دیاگرام پراکنش مشاهداتی محاسباتی نمودار تغییرات مقادیر کل مواد جامد محلول، مورد بررسی قرار نتایج حاکی از آنست که مدل برنامه ریزی ژننتیک عملکرد قابل قبولی در تخمین میزان کل مواد جامد محلول دارا می باشد مقادیر بدست آمده برای پارامترهای ارزیابی بهترین مدل بصورت ریشه میانگین مربعات خطا RMSE=0.03 و ضریب همبستگی R=0.97 می باشند.

Keywords:

آجی چای , برنامه ریزی ژنتیک , روش داده محور , کل مواد جامد محلول