احسان شریف النسبی - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه پیام نور اصفهان ایران

در دهه های اخیر از سوی بسیاری از صاحب نظران انتقادات جدی و اساسی زیادی در مورد کیفیت کالبدی فضایی نامطلوب حاصل از نظام شهرسازی مدرن است کارشناسان علت عمده این امر را توجه بیش از حد نظام شهرسازی مدرن به نیازهای حرکت سواره و غفلت از حفظ و ساماندهی نیازهای حرکت پیاده ارزیابی می کنند. در این نوشتار به دنبال شناختی از نظریات دیدگاه و رویکردهای صاحب نظران اهل فن در خصوص امکان سنجی معابر شهری با قابلیت احداث پیاده راه به منظور ارتقای کیفیت فضاهای شهری، توجه به جنبه های ادراکی انسان و تعاملات اجتماعی ساکنین در شهرها هستیم که به بررسی و تعیین مولفه های تاثیرگذار دراحداث گستره های پیاده مراه خواهیم پرداخت. این تحقیق را می توان نوعی تحقیق توصیفی اسنادی کتابخانه ای استفاده شده است . نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد راهکارهایی که برای ارتقا کیفیت حمل و نقل شهری در شهر پایدار مطرح شده اند. همگی بر لزوم توجه بیشتر به نقش عابر پیاده تاکید دارند و بر این اساس سیستم حمل و نقل شهر پایدار بر مبنای حرکت عابر پیاده شکل می گیرد. از این رو و احداث گذرهای ویژه عابر پیاده روی بالابردن ایمنی، رفاه اجتماعی و افزایش رونق اقتصادی کاربرد داشته باشند. در نهایت، با بررسی دیدگاه اندیشمندان حوزه معماری و شهرسازی می توان معیارهای ایجاد فضاهای شهری پیاده مدار را به 6 شاخص اصلی و 50 متغیر یا شاخص فرعی در نظر گرفت و در امکان سنجی تغییر نقش محورهای عبوری به فضاهای پیاده مدار لحاظ نمود.

خیابان ، فضای شهری، پیاده راه، توسعه پایدار