ارام کریمی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی آمایش سرزمین، دانشگاه تربیت مدرس تهران
حسن احمدی - استادیار گروه جغرافیا دانشگاه تربیت مدرس تهران

تحقق و استقرار حکمروایی خوب شهری در مناطق کلانشهرای و موفقیت در رسیدن به اهداف و خواسته های آن بویژه در کشورهای در حال توسعه، مستلزم پیش زمینه ها و شرایط ویژه و متضمن تغییرات بنیادی در نگرش و ادارهامور این مناطق است حکمروایی خوب شهری را می توان شیوه و فرایند اداره ی امور شهری با مشارکت و تعامل سازنده ی سه بخش دولتی، خصوصی و مدنی به منظور نیل به شهرسالم، با کیفیت و قابلیت زندگی بالا و توسعه پایدار شهری تعریف کرد. از سویی دیگر باید متذکر شدف موضوع و دغدغه های حکمروایی خوب شهری صرفا مدیریت کارآمد نیست. بلکه دارای ابعاد سیاسی مرتبط با دموکراسی ، حقوق بشر و مشارکت مدنی در فرایندهای تصمیم گیری است. آنچه امروزه در اداره امور شهر مورد توجه و تاکید قرار می گیرد و به عنوان پارادایمی در مدیریت کلانشهار معرفی می شود بهره گیری از الگوی حکمروایی خوب شهری بوده که در آن دولت، شهروندان و نهادهای خصوصی در یک جریان افقی و فرابخشی به مشارکت می پردازند. روش اصلی این مقاله، با توجه به ماهیت نظری آن توصیفی تحلیل است و برای جمع آوری و فیش برداری از اطلاعات کتابخان های استفاده شده است هدف اصلی این مقاله ضمن شناسایی مفهوم حکمروایی خوب شهری و معیارها و شاخصهای ارزیابی نظام حکمروایی شهری به بررسی نقش و ضرورت آن در مدیریت منطقه کلان شهر تهران می پردازد.

حکمروایی، حکمروایی خوب شهری، مدیریت شهری، کلانشهر تهران