رسول افضلی - دانشیار دانشکده جغرافیا و دانشگاه تهران
محمد رحمانی اصل - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی دانشگاه تهران
مصطفی صفایی رینه - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی دانشگاه تهران
محمود اروین - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی دانشگاه تهران

منظور از میزان آگاهیاز حقوق و قوانین شهری این است که افراد در ذهن خود د رمورد حقوق شهری چه چیزیهایی رامی دانند و این دانسته ها چقدر با واقعیت تطابق دارد افراد تا نسبت به حقوق وقوانین شهری خودآگاهی نداشته باشند، از حقوق و تکالیف خودآگاه نخواهند شد، بنابراین با توجه به اهمیت موضوع، این تحقیق در پی بررسی تطبیقی میزان آگاهی شهروندان از حقوق و قوانین شهری در مناطق 1 و 11 شهرداری تهران می باشد روش پژوهش حاصر توصیفی تحلیل بوده و روش گردآوری اطلاعات آن اسنادی و پیمایشی می باشد جامعه اماری تحقیق شامل تمام مردان بالای 22 سال در مناطق مورد مطالعه یعنی 227672 نفر می باشد که حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران برابر 322 نفر محاسبه شد و با استفاداه از روش نمونه گیری نسبی، تعداد پرسشنامه برای هر منطقه مشخص شد در تجزیه و تحلیل داده ها از آمارتوصیفی و استنباطی با به کارگیری ازنرم افزار SPSS استفاده شده است نتایج بررسی ها نشان دادکه براساس فرضیه اول میازن آگاهی از قوانین شهری در مناطق 1 و 11 در سطح پایینی است و همچنین فرضیه دوم نشان داد که بین میازن آگاهی از قوانین شهری و در مناطق 1 و 11 متفاوت منغاداری وجود ندارد و تفاوت در سطح توسعه ی این دو منطقه ارتباطی با میازن آگاهی ا«ا از قواین شهری نداردو فرضیه سوم نشان داد که بین میزان آگاهی از قوایننی شهری و تحصیلات ارتباط معناداری وجود ندارد.

آگاهی شهروندان، قوانین شهری، شهر تهران