لطفعلی کوزه گر کالجی - استادیار گروه جغرافیا انسانی، دانشگاه شهید بهشتی
ارمان مسلمی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید بهشتی
محمد امان اللهی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری و منطقه ای، دانشگاه شهید بهشتی

شناخت وضعیت موجود مناطق از لحاظ شاخصهای توسعه و مقایسه آنها با یکدیگر، اولین مرحله در برنامه ریزی های منطقه ای ایجاد تعادل و تامین عدالت اجتماعی بین مناطق بشمار می رود رتبه بندی مناطق براساس درجه توسعه یافتگی اغلب به عنوان یک مساله چند شاخصه مطرح می شود که روشای مختلفی برای مواجه با آن وجود دارد مقاله حاضر شهرستانهای استان آذربایجان شرقی را از لحاظ برخورداری از شاخصهای توسعه منطقه ای تبیین کردهاست روش پژوهش توصیفی تحلیل است شاخصهای مورد بررسی متشکل از 36 شاخ، شامل شاخصهای بهداشتی – درمانی، آموزشی، فرهنگی – اجتماعی و زیربنایی می باشد. جهت تعین درجه توسعه یافتگی شهرستانها از مدل تصمیم گیری چند متغیره (الکتره) استفاده شده است برای وزن دهی به معیارها نیز از مدل AHP استفاده شده است نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که توزیع این شاخص در شهرستانهای استان به شکل یکسان و عادلانه صورت نگرفته است به طوری که شهرستانهای تبریز، جلفا و شبستر از لحاظ برخورداری از شاخصها توسعه یافته هستند و شهرستانهای خداآفرین مرند و رزقان در پایین ترین سطح توسعه قرار دراد این شهرستانها نیازمند اتخاذ سیاستها و انجام اقدامات مناسب هستند تا بتوانند بر محوریت های فعالی فائق آیند و زمینه توسعه متعادل ملی و منطقه ای فراهم آید.

رتبه بندی، توسعه یافتگی، توسعه منطقه ای، مدل الکتره، آذربایجان شرقی