دانا محمدامین زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
محمدمسعود متولی - دانشجوی کارشناسی روانشناسی بالینی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
یوسف اسمری - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
امیر عباسی - دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

زمینه و هدف: معلولیت فرد را از مشارکت در روند کلی فعالیتهای زندگی مستقل شخصی و اجتماعی محروم میکند و باعث اختلال دررشد طبیعی و هماهنگ بدن میشود، بر همین مبنا هدف پژوهش حاضر بررسی راهبردهای تنظیم هیجان در دانشآموزان معلول جسمی حرکتی و مقایسه آن با دانشآموزان عادی بود. روش: مطالعه حاضر از نوع توصیفی و مقایسهای بود و جامعه آماری آن شامل کلیهی دانشآموزان پسر معلول جسمی حرکتی و عادی مقطع متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی 1394-1393 میباشد که از طریق روش نمونه گیری خوشهای تعداد 217 نفر دانشآموز) 84 نفر دانشآموز معلول جسمی حرکتی و 133 نفر دانشآموز عادی( به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. جهت جمعآوری دادهها از پرسشنامه تنظیم هیجان جان و گروس) 2003 ( استفاده شد. یافتهها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که دانشآموزان معلول جسمی حرکتی تفاوت معنیداری در راهبردهای تنظیم هیجان )سرکوبی و ارزیابی مجدد( با دانشآموزان عادی داشتند) p>0/05 (، بدین معنی که دانشآموزان معلول در مقایسه با دانشآموزان عادی بیشتر از راهبردهای سرکوبی استفاده میکنند، حال آنکه دانشآموزان عادی در هنگام رویارویی با مشکلات بیشتر از راهبردهای ارزیابی مجدد استفاده میکنند. نتیجهگیری: با توجه به نتایج بدست آمده میتوان گفت که تفاوت معنیداری بین دانشآموزان معلول جسمی حرکتی و عادی در راهبردهای تنظیم هیجان وجود دارد.

راهبردهای تنظیم هیجان، دانشآموز معلول جسمی حرکتی، دانشآموز عادی