بهینه سازی مدارهای منطقی ترکیبی در سطح گیت با استفاده از الگوریتم ژنتیک

از پارامترهای مهم در طراحی مدارهای منطقی ترکیبی کاهش تعداد گیت و همچنین تعداد ترانزیستورهای بکاررفته در ساخت مدار می باشد. سخت افزار قابل تکامل (EHW) تکنیکی جهت طراحی اتوماتیک مدارها معرفی می نماید که در آن پیکربندی مدار با استفاده از الگوریتمهای تکاملی انجام می شود . در این مقاله ابتدا اشاره ای به تکنیکهای طراحی اتوماتیک مدارها می نماییم، سپس روشی جدید برای کمینه کردن تعداد گیتها با استفاده از الگوریتم ژنتیک پیشنهاد می نماییم. ما از گیتهای NOT، NOR ,NAND و XOR برای ساخت توابع منطقی استفاده می کنیم که نسبت به گیتهای OR ،AND و NOT از تعداد کمتری ترانزیستور در ساختار آنها استفاده می شود. در نهایت نتایج این روش با روشهای دیگر مقایسه شده است و ملاحظه می شود که با این روش همراه با کاهش تعداد گیتها، تعداد ترانزیستور بکار رفته در ساخت یک تابع نیز کاهش قابل ملاحظه ای می یابد.

Keywords:

الگوریتم ژنتیک , بهینه سازی مدار , طراحی مدار , مدار منطقی ترکیبی