زینب برفی - کارشناس ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت
خدیجه بزرگی - کارشناس ارشد علوم تربیتی آموزش و پرورش دبستان ، دانشگاه علامه طباطبایی
حامد مغربی سینکی - کارشناس ارشد روان شناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه تهران
رضا ملکی - کارشناس ارشد روان شناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه علامه طباطبایی

مقدمه: بررسی چگونگی استدلال و نحوه تفکر کودکان، متخصصان تعلیم و تربیت را در امر آموزش مفاهیم به کودکان یاری می رساند. هدف این پژوهش مقایسه استدلال کودکان 4 و 6 ساله شهر تهرانراجع به طنز می باشد. روش: برای این منظور به 08 نفر از کودکان شهر تهران که با روش نمونه گیری چند مرحله ای خوشه ای انتخاب شده بودند، نوعی طنز گفتاری ارائه شد و پس از مشاهده واکنشکودکان راجع به طنز، به بحث راجع به طنز و به چالش کشیدن این واکنش کودکان پرداخته شد و با دروغ و پنهان کردن حقیقت مقایسه شد. برای تجزیه و تحلیل توصیفی داده های این پژوهش از توزیعفراوانی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل استنباطی داده های پژوهش نیز از جدول های متقاطع شاخصه های خی دو استفاده شد. نتایج: در بررسی استدلال کودکان راجع به طنز، واکنش کودکان بهطنز بر اساس سن آنها یکسان بود. همچنین بین استدلال کودکان 4 ساله و 6 ساله راجع به طنز تفاوت معناداری وجود داشت. نتیجه گیری: نتایجی که حاصل شد نشان می دهد که بر طبق بررسیپیاژه، به موازات افزایش سن در کودکان، استدلال های آنها تغییر می کند. در همین راستا، کودکان 4 ساله قبل از این که به ادراک مفاهیم پی ببرند، آنها را به درستی به کار می برند اما در واقع به عمق معنای آن پی نمی برند. این در حالی است که کودکان 6 ساله واکنش مناسبی به طنز نشان می دهند و وقتی استدلالشان به چالش کشیده می شود، نمی پذیرند دروغ است و آن را طنز می دانند که این استدلال نشان می دهد کودکان 6 ساله درک درستی از طنز دارند.

استدلال، طنز، کودک