بلال محمدی کله سر - دانشجوی کارشناسی ارشد قدرت،
علیرضا سیفی - استادیار گروه مهندسی برق و الکترونیک - دانشکده مهندسی دانشگاه شیراز

این مقاله مدل امکانی (فازی) را برای طراحی بهینه شبک ههای توزیع استفاده می کند. در این مساله چندهدفه در مرحله اول با کمینه کردن تابع هزینه اقتصادی فازی و مقدار ریسک شبکه (بهینه سازی نیرومندی شبکه) توسط روش ابتکاری به جوابهای غیرغالب (بهینه pareto ) رسیده و در مرحله دوم با استفاده از اعمال روش max-min سعی در انتخاب جواب مناسب دارد. این مدل مسیریابی و همچنین تعیین سطح مقطع فیدرهای آینده، را با در نظر گرفتن عدم قطعیت بار انجام می دهد. این روش می تواند روی طراحی یک مرحله ای یا چند مرحله ای سیستم توزیع اجرا شود.

پخش بار فازی، تعیین سطح مقطع فیدر، طراحی سیستم های توزیع، عدم قطعیت بار، مسیریابی فیدر