مائده غلامی - کارشناس ارشد معماری، گروه معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب
عباس علی طایفی نصرآبادی - استادیار گروه عمران، دانشکده عمران و نقشه برداری دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین

سالمندی، سیری طبیعی است که همگان را شامل می شود و بروز ویژگی های خاصی همچون کهولت سن وآسیب پذیری رابه دنبال داشته و در نتیجه لزوم توجه و حمایت از سالمندان را مطرح مینماید. کشورایران با داشتن سیر صعودی شاخصسالمندی در چندسال آینده نیازمند مطالعه و برنامه ریزی مناسب درجوانب مختلف وابسته به سالمندان می باشد. از طرفیدر دهه های گذشته رشد صنعتی سبب بروز مشکلات و معضلات در زمینه های مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیستمحیطی شده و هر کشوری باتوجه به ساختار و پتانیسل های گوناگون در مواجه با معضلات پیش امده در پی راهکار وراه حل های مناسب خواهدبود. در گذشته جایگاه سالمندان به عنوان امری مهم و تاثیر گذار در ساختار خانواده های ایرانیمطرح بوده است، اماامروزه عدم توجه به سالمند و سالمندی و بروز برخی معضلات اجتماعی و فرهنگی در طی تغییر درشیوه ی زندگی افراد در اثر صنعتی شدن هم در ساختار خانوادگی و هم ساختارشهری باعث کمرنگ شدن و حتی فراموشیجایگاه سالمندان شده است. حال این سوال مطرح است که توسعه ی پایدار چگونه می تواند به تقویت و دستیابی موثرجایگاه سالمندان درجامعه کمک نماید؟ و چگونه می توان با درک نیاز سالمندان به تقویت هویت سالمندی در فضای شهریبه کمک شاخص های توسعه پایدار پرداخت؟ بر این اساس در این مقاله تلاش شد که با درک مناسب توسعه پایدار وشاخصهای آن به صورت پژوهشی توصیفی- تحلیلی با حجم کلی نمونه آماری 140 نفر با نرم افزار spss از سالمندان شهر تهرانپرسشنامه هایی برگرفته از ابعاد مختلف کیفیت زندگی سالمندان تهیه و مطالعه حاضر انجام گیرد. بدین ترتیب با تحلیلنیازهای سالمندان وبهره گیری از شاخصه های پایداری به خصوص در بعداجتماعی به رابطه سالمندان با افراد دیگر، تعالیرفاه، سلامت و بهداشت و خدمات آموزشی ایشان درجهت ارتقای کیفیت زندگی سالمندان و بازیابی هویت سالمندی پرداختهو به معرفی الگوهایی برای ساخت فضاهای معماری و شهری مناسب برای سالمند بارعایت مفهوم توسعه ی پایدار پرداخته شود.

پایداری، فضای سالمندی، هویت سالمند، فضای شهری سالمند،کیفیت زندگی سالمندان