علی مدنیان محمدی - دانشجوی کارشناسی باستان شناسی، گروه باستان شناسی، دانشکده هنر، دانشگاه بیرجند

نائین از جمله مناطقی است که از دیرباز، در آن کارگاه های نساجی دستی دایر بوده و در بافت پارچه های پشمینه و کرکی که برای پوشش عبا تولید می شده شهره است. اما امروزه کارگاه های عبابافی محمدیه نائین بی هیاهوست و این هنر و صنعت تقریباً روبه فراموشی سپرده شده است. بافت عبا علاوه بر نائین در قزوین، کرمان، بوشهر، بهبهان نیز رایج بوده که امروزه فقط نامی از عبای این مناطق در اذهان باقی مانده است. عبای نائین یکی از ساده ترین دست بافته های ایرانی است که بدون هیچ نقش و با طرح خاصی بافته می شود. این دست بافت که از کرک شتر، کرک بز و پشم گوسفند تهیه می شود، پوششی زمستانی است و در کارگاه های عبابافی زیرزمینی کنده شده در دل خاک رس بافته می شود. نگارنده که خود در حرفه عبابافی تخصص دارد می کوشد تا با روش پژوهش توصیفی- تحلیلی و با تکیه بر مطالعات کتابخانه ای و میدانی و تجربیاتی که در این حرفه کسب کرده است؛ عبابافی محمدیه نایین، که هنر بومی این منطقه محسوب می شود را بررسی و مراحل تولید آنرا به تفصیل بیان کند. همچنین در باب استفاده از این پارچه پشمینه نوآوری هایی توسط نگارنده صورت گرفته که کاربرد این پارچه را از حصار شکل سنتی خود خارج نموده است.

عباباقی، عبای زمستانی، نائین، محمدیه، پارچه پشمینه، کرک شتر