فاطمه پاسدارنواب - کارشناس ارشد رشته پژوهش هنر، دانشگاه هنر اسلامی تبریز

صنایع دستی ایران تداوم هنرها و حرفه های گوناگون، از زمان های دور تاکنون هستند. به همین دلیل جز میراث فرهنگی ما محسوب میشوند. در سال های اخیر و به دنبال روند مدرنیزاسیون، شتاب تغییرات فنی و ورود اصل سودجویی به عرصه ی هنرهای دستی، تعداد زیادی ازصنایع دستی ایران رو به افول رفتند. حال باید با شناخت دقیق بافت آثار هنری، در زمان گذشته و حال به درک جامعی از این حوزه یفرهنگی رسید. نگاه بافتمند به آثار هنری متاثر از این اندیشه است که آثار هنری به دلیل اینکه پدیده های اجتماعی و فرهنگی هستند، تنهادرون بافت تولید و مصرف خود است که تقریرپذیر می گردند. بافت موجود صنایع دستی متاثر از اقتصادی شدن حوزه ی فرهنگ و نیز جامعهی مصرفی است. گسترش صنعت گردشگری، اهمیت یافتن میراث فرهنگی، گسترش تولید و مصرف کالاهای هنری، نشانه هایی از اقتصادیشدن حوزه ی فرهنگ است. از طرفی مصرف از ارکان مهم زندگی اجتماعی امروز شده است، زیرا شهروندان از راه مصرف، هویت هایشان راتعریف می کنند. امروزه مصرف بیش از آن که مقوله ای اقتصادی باشد، امری فرهنگی شده است. سوال های اصلی نوشتار حاضر بدین شرحاست: محصولات صنایع دستی در مقام کالاهای فرهنگی، باید واجد چه ویژگی هایی باشند تا در بازار مصرفی امروز بتواند حضور پرنگ داشتهباشند؟ دیالوگ میان گفتمان های مدیریتی، انسان شناسی و اقتصاد با حوزه ی هنر، امکان چه تاثیراتی را برای ایجاد بافت لازم برای احیایصنایع دستی برای ما مفروض می دارد؟ روش جمع آوری داده های ما در این تحقیق، کتابخانه ای است و نیزبا استفاده از روش های انسانیشناسی هنر، که علاوه بر نگاه دورنی، نگاهی بیرونی به پدیده ی هنر دارد سعی در شناخت بافت موجود را داریم.

اقتصاد فرهنگی، انسان شناسی هنر، بافت، جامعه ی مصرفی، صنایع دستی