باقر جعفری - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد ارتباط تصویری، دانشکده هنر دانشگاه تربیت مدرس تهران

هنرهای صناعی یا صنایع مستظرفه بی گمان جزء آن دسته از هنرهایی می باشد که ریشه در فرهنگ و اعتقادات ماداشته و با مدنیت و زندگی روزمره مردم عجین گشته است. این ریشه همان فرهنگ عامه است که به عنوان یکی ازاساسی ترین مؤلفه های هویت ساز در جهت حفظ و توسعه هنرهای صناعی به شمار می آید.مقاله حاضر با استفاده از روش کتابخانه ای و مطالعه اسناد و مدارک تلاش دارد تا سه حوزه فرهنگ عامه، حفظ و توسعهو هنرهای صناعی را مورد مطالعه قرار دهد. رابطه میان این حوزه ها با تکیه بر مباحث نظری و تحقیقات تجربی مطرح دراین زمینه ها، در جامعه ی ایرانی مورد مطالعه قرار گرفته است.نتایج و بررسی های صورت گرفته حاکی بر آنست که فرهنگ غنی تمدن ایران توانسته است به لحاظ تنوع فولکلور واقلیم های فراوانی که دارد؛ انگیزه های لازم برای تولید و عرضه فرهنگ ایرانی را که در قالب هنرهای صناعی نمود پیداکرده، باعث شود. همچنین نگارنده بر این باور است که فرهنگ عامه در جوامع سنتی در حال توسعه قدرت خاصی دارد.تعصبات و عدم شناخت از قابلیت های فرهنگی در مواردی باعث می شود که فرصت ها تبدیل به تهدید شود که اینمسئله با مطالعه و برنامه ریزی صحیح برطرف خواهد شد.

فرهنگ عامه، هنرهای صناعی، هویت، حفظ و توسعه