مقایسه روش های کاشت روی پشته و مرسوم در شرایط خشکه و هیرم کاری بر عملکرد گندم و بازده ی آبی در منطقه ی مشهد

یکی از روش های افزایش تولید گندم ، افزایش راندمان تولید در واحد سطح است . روش کاشت جوی و پشته ای یکی از روش های نوین کاشت گندم است که باعث افزایش در عملکرد زراعی و بازده ی آبی می شود . به منظور بررسی تاثیر شرایط و روش های مختلف کشت بر عملکرد گندم رقم فلات و راندمان آبی در منطقه ی مشهد ، در سال زراعی 85-1384 در مشهد آزمایشی اجرا شد . تیمارها شامل چهار روش کشت و دو سطح خشکه کاری و هیرم کاری بودند . روش های کشت شامل سه خط کشت روی جوی و پشته های 60 سانتی متری ، کشت چهار خط روی جوی و پشته های 75 سانتیمتری ، کشت به طریق سانتریفوژ (شاهد) بودند . نتایج حاصله نشان دادند که هیرم کاری نسبت به خشکه کاری و سه خط کشت روی جوی و پشته های 60 سانتیمتری نسبت به سایر روش ها ، در رتبه ی بالاتری قرار گرفتند و باعث افزایش معنی داری در عملکرد زراعی و راندمان آبیاری شدند . هیرم کاری نسبت به خشکه کاری 9/3 % در عملکرد زراعی و 10% در بازده ی آبی افزایش داشت . کشت سه خط روی جوی و پشته های 60 سانتی متری نسبت به کشت مرسوم 21% در عملکرد زراعی و 28% در بازده ی آبی افزایش نشان داد . با توجه به نتایج به دست آمده و تاثیر متقابل روش ها و شرایط کشت ، هیرم کاری و کشت سه خط روی پشته در جوی و پشته های 60 سانتی متری ، مناسب تریب تیمار در عملکرد زراعی و بازده ی آبی شناخته شده و معرفی می گردد.

Keywords:

خشکه کاری , هیزم کاری , کشت روی پشته , بازدهی آبی