بهروز شیرگیر - استاد دانشگاه آزاد واحد الکترونیکی
رضا موسوی راد - دانشجوی کارشناسی ارشد

برنامه ریزی اصولی ترابری در تأمین یکی از ضروریات شهرنشینی یعنی جابجایی، امری اجتناب ناپذیر است.تاریخ سیستم های ترابری مدرن ایران به پنجاه سال محدود شده و سال ها پس از شکل گیری شهرها در مفهوم واقعی آن ظاهر شده است. منطق موضوع و نیاز انکارناپذیر آن حکم می کند تا ترابری، توسعه شهر و جمعیت موازی با هم حرکت کرده و نقش خود را در فعالیت های جامعه ایفا کنند. شهرهای کشور ما، ویژگی های شهری و ترابری زیادی با شهرهای کشورهای توسعه یافته دارند. لیکن شرایط خاص هر یک حکم می کند تا نتوان پاسخ یکسانی به رفع مشکلات آنها داد. در این مطالعات، بر اساس تاریخچه جمیعتی و ترابری گذشته دو کشور در حال توسعه یافته ایران و فرانسه، ویژگی ها و روند پیشرفت ترابری شهری آنها مقایسه شده است. به این منظور پایتخت های تهران و پاریس به عنوان دو مرکز شهرنشینی خیلی بزرگ و دو شهر سنندج و رن از مناطق با جمعیت کم و ویژگی های نسبتاً مشابه انتخاب و مطالعات مربوطه انجام شده است. از نتایج بررسی ها می توان به افزایش قابل توجه جمعیت شهرهای در حال توسعه نسبت به نمونه های توسعه یافته اشاره کرد که با الگوبرداری نامطلوب رشد ترابری نیمه خصوصی آنها نسبت به کشورهای توسعه یافته مشکلات را دو چندان کرده است. در مقابل، توسعه ترابری همگانی و به ویژه سیستم های ریلی ایران همسان با کشورهای توسعه یافته نبوده و روند رشد آن بسیار کند و یا ناچیز بوده است. مهمترین ویژگی ترابری شهری کشور ما کارگمای بالای آن است. لذا ضروری است، با سرمایه گذاری مناسب و تغییر الگوی سنتی. فرهنگی و کار گماری جامعه، روند فعلی توسعه حمل و نقل اندک اندک اصلاح شود، درغیر این صورت چالش های ترافیکی، آلودگی زیست محیطی و مصرف بی رویه ی فسیلی، زندگی سالم اکثر مناطق شهری را به خطر خواهد انداخت

ترابری، جمعیت، سفرشهری، برنامه ریزی، توسعه