مهسا ضرابی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران.
مرتضی صلواتی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)

امروزه تأمین مسکن به عنوان یکی از مسائل اساسی در ساخت و توسعه شهرها مطرح است . در ایران همراه با رشد شهرنشینی و ازدیاد جمعیت وکمبود زمین مناسب جهت ساخت و ساز، احداث مجتمعهای مسکونی از جمله اقداماتی در جهت پاسخگویی به این نیاز روزافزون مسکن می باشد. در این میان بلندمرتبه سازی یکی از راهکارهای مناسب در جهت کنترل و توسعه شهرها می باشد که از سوی کارشناسان و متخصصین امور شهری همواره مورد تأکید قرار گرفته است و به منظور بهرهبرداری از اراضی مرکزشهر و درپی توجه به اقتصاد شهرمطرح گردید . لذا در راستای حل مسائل امروزی و آینده شهر، راهبرد شهر فشرده و پروژه های بلندمرتبه سازی می تواند محورتوسعه آتی شهرها قرارگیرد و برنامه ریزی مناسب جهت رشد عمودی شهر با توجه به توسعه پایدار شهری، نیز خود موضوع دیگری بوده که از اهمیت دو چندان برخوردار می باشد. ساختمان های بلندمرتبه مسکونی ضمن داشتن مزایای متعدد، در صورت ضعف در برنامه ریزی اثرات منفی بر شاخص های کیفیت زندگی می گذارد. آنچه که در علم معماری باید بسیار به آن پرداخته شود یافته های تجربی درباره تاثیرات اجتماعی و روانشناسی ساختمان ها بر ساکنان است. ساختمان های مسکونی بلندمرتبه می توانند چنین تاثیرات بی شماری داشته باشند. در این مقاله بر اساس مطالعات کتابخانه ای و پژوهش های اسنادی، سعی بر آن است که به بررسی اثرات مثبت و منفی پدیده بلندمرتبه سازی پرداخته شود.

توسعه شهری، بلندمرتبه سازی، مسکن، شهرنشینی، ساکنان، روانشناسی