حمیدرضا دهقان - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد نطنز

به دلیل رشد شهرنشینی دهههای اخیر در ایران، الگوی تولید مسکن تغییر یافته ولزوم ایجاد انبوه مسکن، سبب کاهش کیفیت و مطلوبیت طراحیها گشتهاست. طراحی مجتمعهای مسکونی امروزی به دلیل عدم توجه به نیازهای انسانی و درنظر نگرفتن پیامدهای روانشناختی آن، زندگی فردی و اجتماعی ساکنین را با مشکلاتی مواجه ساختهاست.از جمله نیازهای فراموششده انسانها دراین طراحیها، نیاز به فضاها و محوطههای باز و برقراری تعاملات اجتماعی و روابط همسایگی ساکنین مجتمعها میباشد. تحقیق حاضر از نوع مقایسهای است که پس از تبیین ابعاد مختلف اهمیت روابط اجتماعی میان انسانها، به بررسی نقش فضای باز در زندگی و تعاملات و روابط اکنین مجتمعهای مسکونی پرداخته و نظرات ساکنین دو مجتمع مسکونی در اصفهان بررسیگردیدهاست. یافتهها نشان میدهد عواملی چون همگنی اجتماعی ساکنین و به کارگیری الگوهای طراحی جهت ایجاد شرایط امن، جذاب و راحت برای حضور خانوادهها در فضاهای باز مجتمع، تأثیر بهسزایی در افزایش روابط و تعاملات اجتماعی همسایگان دارد.

فضای باز، مجتمع مسکونی، تعاملات اجتماعی، روابط همسایگی