مجید حسین پور جونقانی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، واحد نطنز،دانشگاه آزاد اسلامی،نطنز،ایران

گردش و تفریح در زندگی روزمره انسان قرن بیست و یک جایگاه ثابتی پیدا کرده است ، این چنین که با تبدیل شدن فعالیت های دستی به ماشینی به میزان وقت آزاد انسان ها افزوده شده و بیشتر در پی رفع نیازهای روحی و جسمی خود روی به طبیعت می برند.این گرایش به سمت طبیعت و ابراز نیاز به حس ارامش در طبیعت،دو نوع گردشگری با رویکرد محیط زیست را ایجاد می کند.اکوتوریسم که توریسم بومی شناختی (ecological ) نیز نامیده می شود و گردشگری روستایی . اکوتوریسم ها با هدف پایداری زیست محیطی و آموزش توری سم ها در جهت حفظ منابع طبیعی فعالیت می کنند، گرد شگری رو ستایی نیز از مردمی ترین نوع گردشگری ها محسوب می شود که در آن مقصد اصلی گردشگران، روستاها می باشند و تمام فعالیت های گردشگری که در روستاها و نواحی اطراف شهرها ان ام می شود را گردشگری روستایی می گویند. محیط زیست روستاها و چشم انداز های طبیعی آنها منبع جذب اکوتوریسم ها و نقطه عطف رابطه اکوتوریسم و روستا می باشد. مقاله پیش رو پژوهشی است کیفی بصورت تحلیلی -توصیفی که به بررسی گردشگری روستایی و اثرات اکوتوریسم در توسعه اقتصادی و اجتماعی نمونه روستای مورد مطالعه می پردازد.

اکوتوریسم، گردشگری، روستا،طبیعت،تیران و کرون