تحلیل پایدارسازی ترانشه تحتانی نمونه ای مجتمع در تهران با استفاده از نرم افزارهای Plaxis 2D و Slope /W

شهر تهران بر روی قسمتی از کوهپایه های جنوبی رشته کوه های البرز بنا شده است. این شهر از جنوب به دشت تهران که سرآغاز فلات مرکزی ایران است، از غرب به دشت کرج ، از شرق به رشته کوه های آنتی البرز ( Anti-Alborz ) و از شمال به رشته کوه های البرز محدود می گردد. حوضه رسوبی تهران به دو ساختار اصلی که عبارتند از رشته کوه های البرز در شمال و فلات مرکزی ایران در جنوب متصل می باشد. توپوگرافی تهران به صورت چین پله ای ( Enchelon Folds ) بوده که در شمال از ارتفاعات 1700 متر شروع شده و در جنوب به 1000 متر ختم می گردد. نوع توپوگرافی پلکانی نشانه وجود رسوباتی است که زیربنای زمین شناسی تهران را تشکیل می دهند. این رسوبات در شمال درشت دانه بوده و به طرف جنوب ریزدانه تر می گردد. نهشته های آبرفتی دامنه های جنوبی البرز بخصوص در اطراف تهران برای نخستین بار توسط ربین ( Rieben )، در سال های 1966، 1956، 1952 مطالعه گردید. وی رسوبات آبرفتی در حوضه تهران را به چهار گروه عمده C، B، A و D تقسیم می کند که گروه D قدیمی ترین و گروه A جدیدترین آنها می باشد.