تاثیر کاهش واحد های تصمیم سازی و ورودی های انرژی بر نسبت انرژی، انرژی ویژه و کارایی زارعان

راندمان مصرف انرژی برای تولید محصولات کشاورزی به روش های مختلفی اندازه گیری می شود. یکی از مرسوم ترین این روش ها تعیین نسبت انرژی و انرژی ویژه در واحدهای تولید محصولات کشاورزی است. در روش دیگر که اخیراً مورد توجه محققان قرار گرفته است بهینه سازی مصرف انرژی بر پایه کارایی واحد های تصمیم سازی در واحدهای تولیدی است. در این روش ورودی های انرژی با وزن های مختلف تاثیر خود را در تولید محصول دارند. کارایی با روش پارامتریک و غیر پارامتریک قابل محاسبه است و نقش مهمی را در بهینه سازی یک سیستم ایفا می کند. مطالعه حاضر تاثیر تغییر در هر یک از تعداد ورودی های انرژی و واحدهای تصمیم سازی را بر کارایی (با روش غیر پارامتریک) واحدهای تولید گندم مورد بررسی قرار داد. بدین منظور کارایی زارعان با ورودی های انرژی از منابع نیروی انسانی، دام، سوخت، الکتریسیته، ماشین، بذر، کود و مواد شیمیایی در دو حالت فوق مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد کاهش تعداد واحدهای تصمیم سازی تا میزان 10 درصد هیچگونه تاثیر در میانگین کارایی زارعان نداشت. اما اختلاف معنی داری بین تیمارها در آزمون کاهش تعداد ورودی های انرژی مشاهده شد. بیشترین مقدار کارایی (9/67) در حالتی بود که منبع ورودی انرژی سوخت حذف گردید. این موضوع بر استفاده بیش از اندازه از این منبع و تاثیر کم آن بر مقدار تولید دلالت داشت. این تحقیق به طور مشخص نشان داد که نسبت انرژی یا انرژی ویژه جایگزین مناسبی برای کارایی نیستند.

Keywords:

انرژی ویژه , بهینه سازی , کارایی , گندم , نسبت انرژی