بررسی عوامل مؤثر بر توسعه مکانیزاسیون کشاورزی استان خراسان جنوبی

شناخت وضعیت کمی و کیفی مکانیزاسیون کشاورزی، به منظور شناسایی عوامل مؤثر بر توسعه آن و متعاقباً ارائه راهکاری مناسب هدف این پژوهش در استان خراسان جنوبی بود . به منظور جمع آوری اطلاعات از روش مطالعه میدانی و تکمیل پرسش نامه استفاده شد . به دلیل وسعت زیاد و ناهمگنی منطقه از روش نمونه گیری خوشه ای جهت جمع آوری اطلاعات استفاده شد. جامعه آماری را کشاورزان، کاربران و مالکان ماشین ها، مراکز تعمیر و سرویس و خدمات پس از فروش ماشین ها تشکیل می دهند . به منظور وزن دادن به شاخص های مکانیزاسیون و تعیین ضریب توسعه مکانیزاسیون از روش های تصمیم گیری چند شاخه (آنتروپی ) استفاده شد . نتایج این تحقیق نشان می دهد که سطح مکانیزاسیون (0/41 اسب بخار در هکتار ) در مقایسه با کشورهای پیشرفته بسیار پایین است . درجه مکانیزاسیون عملیات کاشت پایین و برای برخی از محصولات نزدیک به صفر بوده و تنها در مورد عملیات خاک ورزی در سطح نسبتاً مناسب تری قرار دارد. از سوی دیگر وضعیت کیفی مکا نیزاسیون استان، از جمله کیفیت ادوات دنباله بند، مهارت کاربران و انجام عملیات در زمان مناسب نیز بسیار نامطلوب است. ضریب بهره وری از تراکتور بسیار پایین بوده که نیازمند مدیریت بهتری است . درجه مکانیزاسیون با اندازه قطعات زراعی همبستگی بالایی داشت . بنابراین یکپارچه سازی اراضی و تامین تکنولوژی متناسب با اندازه مزارع لازمه توسعه مکانیزاسیون منطقه است. همچنین تشکیل کلا سهای آموزشی برای کشاورزان و کاربران باعث استفاده بهینه از منابع موجود می شود.

Keywords:

توسعه مکانیزاسیون کشاورزی , درجه مکانیزاسیون , سطح مکانیزاسیون , خراسان جنوبی