محمود صفری - عضو هیئت علمی موسسه تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی

از عوامل مهم ساماندهی وضعیت سمپاشهای رایج کشور تعیین و بررسی عملکرد و کار کرد آنها در شرایط زارع است تا بتوان با استناد به این اطلاعات برای آینده برنامه ریزی نمود . در این طرح تحقیقاتی سمپاشهای رایج مورد استفاده در محصول گندم به منظور مبارزه با علف های هرز و سن در شرایط مناطق کرج، آذربایجان غربی، خوزستان و خراسان مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت. سمپاش ها شامل تراکتوری بوم دار و لانس دار، توربولاینر و میکرونر پشتی بودند . قالب طرح اماری، طرح کاملا تصادفی و نمونه گیری ها بصورت خوشه ای انجام گرفت . 39/7 درصد از سمپاش ها نوع لانس دار بودند که بیشترین درصد را بخود اختصاص داد . سمپاش های بوم دار، میکرونر، توربولاینر و اتومایزر با 29/65 ، 14% و 8/4% در رده های بعد قرار گرفتند. بین روشهای سمپاشی از نظر میزان محلول مصرفی در هکتار در سطح 5% و 1% اختلاف معنی داری وجود داشت. بیشترین میزان مصرف محلول سم مربوط به سمپاش لانس دار (854/2 لیتر در هکتار) و کمترین مربوط به سمپاش میکرونر (35/4 لیتر در هکتار ) بود. از نظر ظرفیت نظری و موثر سمپاش توربولاینر دارای بیشترین ظرفیت (به ترتیب 11/3 و 7/1 هکتار بر ساعت ) و سمپاش های اتومایزر و میکرونر به ترتیب (1/02 و 1/3 هکتار بر ساعت ) دارای کمترین ظرفیت نظری بودند. سمپاش های لانس دار، بوم دار و اتومایزر از نظر یکنواختی پاشش قابل ارزیابی نبودند (خیسی کامل سطح کارتهای حساس ) در سمپاش های میکرونر و توربولاینر به ترتیب قطر متوسط حجمی 398 و 441 میکرون و قطر میانه 189 و 123/2 میکرون بودکه با توجه به این داده ها، ضریب کیفیت پاشش برای سمپاش میکرونر 2/1 و توربولاینر 3/57 محاسبه گردید. بنابر این با در نظر گرفتن این عوامل و پارامترها، سمپاش میکرونر نسبت به توربولاینر دارای کیفیت پاشش یکنواخت تری است. و این دو سمپاش نسبت به لانس دار، اتومایزر و بوم دار دارای برتری هستند. بیشترین درصد لهیدگی محصول مربوط به سمپاش بوم دار پشت تراکتوری (10/3%) و سمپاش توربولاینر فاقد لهیدگی محصول بود.