تعیین تعداد تراکتورهای مورد نیاز و سطح مکانیزاسیون مطلوب در دشت ساوجبلاغ (با توجه به زمان تراکم عملیاتی و مدیریت استفاده از تراکتور)

شهرستان ساوجبلاغ با وسعت 3716 کیلومترمربع و 98000 هکتار اراضی زراعی و باغی، یکی از شهرستان های استان تهران است. در این مطالعه سعی شد تا کمبودهای تراکتوری منطقه در دوره ی پیک کاری مشخص شده سپس با توجه به نحوه ی مدیریت استفاده از تراکتور ، برنامه ای جهت رفع این کمبودها برای هر بخش منطقه ارائه دادیم. نتایج نشان داد که میانگین درجه مکانیزاسیون عملیات های مختلف در منطقه 61 % و همچنین سطح مکانیزاسیون 96%hp/ha است . به ازای هر 100 هکتار از اراضی زراعی تقریباً 2 دستگاه تراکتور با تمرکز توان بر روی 75 اسب بخار ( 63 %) وجود داشت. دوره ی پیک کاری درمنطقه، دهه دوم مهر ماه به دست آمد و متوسط ساعات کار مفید روزانه برای هر تراکتور 7/5 ساعت بود . همچنین نتایج نشان داد که توان تراکتوری منطقه تنها برای 77% اجرای عملیات ها کفایت می کند و 165 دستگاه کسری تراکتور در منطقه وجود دارد. روزهای لنگی سالیانه برای تراکتور MF و 30/5 روز ، U-650 روز و تراکتور MF و 20/5 روز به دست آمد که تاخیر در انجام تعمیرات برای هر سه نوع تراکتور، بیشترین و تاخیر در تامین سوخت و روغن کمترین نقش را در ایجاد روزهای لنگی داشتند . همچنین نشان دادیم که با افزایش مدیریت در برنامه ریزی و اجرا؛ با رفع روزهای لنگی قابل کنترل، می توان معادل 80 دستگاه تراکتور ازکسری ناوگان تراکتوری در دهه اوج کاری را بدون صرف هیچ هزینه ای جبران کرد. در واقع با انجام محاسبات دقیق و با رفع عوامل ایجاد لنگی قابل کنترل (غیر از شرایط آب و هوایی و سایر وامل نظیر بیماری یا مشکلات شخصی راننده یا صاحب تراکتور که رفع آنها غیرممکن است ) می توان معادل 188 ساعت به ساعات کار هر دستگاه تراکتور MF-285 و 212 ساعت به ساعات کار U-650 و 132 ساعت به ساعات کار هر دستگاه MF-399 اضافه کرد. سطح مکانیزاسیون مطلوب برای منطقه نیز 1/32 اسب بخار بر هکتار به دست آمد . در نهایت نیز راهکارهایی جهت افزایش مدیریت و توانایی استفاده مطلوب از تراکتورها در منطقه در جهت کاهش روزهای لنگی و افزایش ساعات کار روزانه هر دستگاه تراکتور ارائه شد.

Keywords:

تراکتور , پیک کاری , سطح مکانیزاسیون مطلوب , روزهای لنگی