بررسی نقش برنامه های توانمندسازی کارکنان بر توان شغلی با توجه به نقش تعدیلگر خود آگاهی در بیمارستان تامین اجتماعی استان سیستان و بلوچستان

در عصر حاضر، توانمند سازی به عنوان ابزاری شناخته شده که مدیران بوسیله آن قادر خواهند بود سازمانهای امروزی را که دارای ویژگیهای چون تنوع کانال های نفوذ، رشد اتکاء به ساختار افقی و شبکه ای،حداقل شدن فاصله کارکنان از مدیران و کاهش تعلق سازمانی میباشند،بطور کارآمد اداره کنند. توانمندسازی را به عنوان یک تعبیر انگیزشی مبتنی بر شناخت های ویژه کارکنان ازمحیط کارشان تعریف می کنند. در واقع توانمندسازی موقعیتی را در بر میگیرد که یک محیط حمایتی و تعاملی کارکنان را به جستجو و اجرای روش های موثرتر کسب و کار تشویق می کنند. توانمندسازی با پرورش کارکنانی باانگیزه و توانا به این مدیران امکان خواهد داد در برابر پویایی های محیط رقابتی به سرعت و بطور مناسب عمل نموده، موجبات برتری رقابتی سازمانشان را فراهم آورند.تحقیق حاضر با هدف بررسی نقش برنامه های توانمندسازی کارکنان بر توان شغلی با توجه به نقش تعدیل گر خود آگاهی از منظر کارکنان سطوح مختلف بیمارستان تامین اجتماعی استان سیستان و بلوچستان صورت گرفته است. نوع تحقیق کاربردی و از نظر روش توصیفی – پیمایشی و همبستگی می باشد. جامعه آماری تحقیق 300 نفر از کارکنان بیمارستان تامین اجتماعی استان سیستان و بلوچستان می باشند. با استفاده از آزمون رگرسیون فرضیه ها، مورد آزمون وتجزیه وتحلیل قرار گرفته اند. یافته های تحقیق حاکی از آن است که مدیریت مشارکتی ، پاداش مبتنی بر عملکرد ، غنی سازی شغلی و تیم سازی بر توان شغلی کارکنان با توجه به نقش تعدیلگر خودآگاهی تاثیرگذار است، بنابراین فرضیه های اصلی و فرعی تحقیق با ضریب خطای کمتر از5 درصد پذیرفته شدند. در پایان پیشنهاداتی پیرامون متغیرهای مستقل و وابسته ارائه گردیده است

Keywords:

برنامه های توانمندسازی , توانمندی شغلی , کارکنان