مریم اوانسری - کاشناسی ارشد مدیریت بازرگانی-بازرگانی بین الملل دانشگاه تبریز
ناصر صنوبر - دانشیار دانشگاه تبریز

از آنجایی که اکثر شرکت های چند میلیتی توانایی انتقال موفقیت های داخلی خود را به مناطق خارج از مرز های منطقه ی خود ندارند، به عنوان شرکت چند میلیتی مطرح نمی شوند. دلیل این امر نیز وجود فاصله میان این مناطق است. برای کسب تواناییموفقیت در مناطق خارجی، شرکت ها باید استرتژی مناسب جهانی را اتخاذ کنند. در این مقاله نقش نظریه ی دورنی سازی در اتخاذ استراتژی مناسب خارجی در برابر استرتژی منطقه ای، در مورد استراتژی جهانی، و همچنین تغییرات سطوح شرکت در استفاده از مؤلفه های منطقه ای را بررسی می کنیم. در عین حال، چهار فرایند نوترکیبی متمایز، از جمله دسته بندی سریع، دستهبندی اصول محور، دسته بندی تطبیقی و تنظیم منابع کارآفرینی، را در راستای اتخاذ استراتژی مناسب مورد ارزیابی قرار می دهیم تا شرکت ها را در راستای چند ملیتی شدن یاری رسانیم و در نهایت استدلال می کنیم که اتخاذ مناسب ترین شیوه های نو ترکیبی منابع به موفقیت شرکت های چند ملیتی در خارج از مرز های منطقه ای آنها کمک خواهد کرد

شرکت های چند ملیتیMNEs استراتژی جهانی، استراتژی منطقه ای، تئوری درونی سازی، مزایای ویژه شرکتFSAs