تعیین بهینه سرعت دورانی پروانه مکنده دروگر آستافت در برداشت مکانیزه محصول نیشکر

در بخش صنعتی نیشکر اغلب به علت وجود مواد اضافی همچون سر نی ، پوشال ، نی های نارس ، خاکستر و خاک در محصول تحویلی به کارخانه میزان زیادی از ساکارز از دست می رود و لازم است نیشکر تحویلی به کارخانه عاری از مواد اضافی و پوشال باشد . از طرفی بیشتر ضایعات نیشکر درو شده در خلال عملیات تمیز کردن نی پدید می آید و میزان افت و ضایعات نی با نحوه عملکرد پروانه مکنده بستگی دارد . بنابراین بایستی سرعت دورانی پروانه مکنده طوری تنظیم شود که علاوه بر کاهش مواد اضافی و پوشال باعث افزایش تلفات نی نشود . این تحقیق در مزارع کشت و صنعت امیر کبیر انجام گردید . در این مطالعه از طرح بلوک ها کامل تصادفی با 5 تیمار و 3 تکرار استفاده گردید . تیمارها شامل 5 وضعیت پروانه مکنده دروگر آستافت مدل 7000 یعنی حالت خاموش پروانه ، سرعت دورانی 900 ، 1100 ، 1300 ، 1500 دور در دقیقه و اندازه گیری ها شامل فاکتورهایی از قبیل میزان تلفات نی ، مقدار مواد خارجی همراه با نی ، درصد آسیب دیدگی قلمه های نی بوده است . نتایج نشان داد در برداشت نی سوخته با افزایش سرعت پروانه از مرز 1100 دور در دقیقه میزان تلفات نی بطور معنی دار افزایش پیدا کرده است . همچنین با کاهش سرعت دورانی از مرز 1100 دور در دقیقه میزان مواد اضافی و پوشال محصول برداشته شده بطور معنی دار افزایش پیدا کرده است . به طور کلی از نتایج چنین استنتاج می شود به منظور کاهش میزان ضایعات ، کسب بهره وری در برداشت مکانیزه نی سوخته ، بهترین سرعت برای پروانه مکنده 1100 دور در دقیقه است .

Keywords:

سرعت , پروانه مکنده , برداشت نیشکر , تلفات , دروگر