حبیب ابراهیم پور - دانشیارمدیریت دولتی دانشگاه محقق اردبیلی
فاطمه باهنر - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت دولتی دانشگاه محقق اردبیلی

هوش عاطفی یا هوش اجتماعی واژه ای است عمومی که عملکرد مؤثر را تداعی می کند. هوش اجتماعی را می توان توانایی درک و مهارهیجانات و احساسات خود در جهت کمک به فعالیت های فکری، تصمیمگیری و ارتباطی دانست. براساس یافته های گولمن افرادی که از هوش اجتماعی بالا برخوردارند می دانند که چگونه هیجانات و احساسات خود و دیگران را کنترل و هدایت نمایند .هوش اجتماعی مجموعه ای از مهارت ها و استعدادهای فردی است که به توانایی درک و فهم چگونگیبروز یا کنترل هیجانات واحساسات دلالت دارد، فردی که از هوش اجتماعی بالا برخوردار است در زمینه های شناسایی، درک و کنترل احساسات نیز از استعداد و مهارت لازم بهره مند می باشد. افرادباخودکنترلی بالا، افرادی منطقی می باشندکه قادرند محیطی ازاعتماد وانصاف راپیرامون خود ایجادکنند امروزه مدیران سازمان ها اغلب با این چالش روبه رو هستند که چطور می توان در محیط کاراعتماد حاکم نمود؟ اعتمادسازی همیشه از رده عالی سازمان شروع می شود. صداقت و اعتمادسازی درونی به شرطی به وجود می آید که مدیران عالی سازمان سرمشق و الگو دیگران باشند و با ایجاد مصادیق، آن الگوها را در واحدها و ادارات عملی سازند. لذاپرسش اصلی مقاله حاضر این است که هوشاجتماعی مدیران چه نقش و تأثیری بر اعتمادسازمانی می تواند داشته باشد؟ براساس یافته های پژوهش حاضرمدیران با هوش اجتماعی بالاتر توانایی بیشتری درجلب اعتماد کارکنان ومشتریان دارا می باشند

هوش اجتماعی، خود کنترلی، خودآگاهی، اعتماد